Według Koranu każdy, kto wierzy, że Jezus to Syn Boży jest przeklęty przez Boga – przekonuje Robert Spencer autor Przewodnika po Koranie dla opornych i niewiernych.
Czy mógłby pan wyjaśnić, co oznaczają dziwne koraniczne nauki na temat chrześcijan i chrześcijaństwa?
Cóż, prawdopodobnie chodziło o to, że według islamu Jezus Chrystus był muzułmańskim prorokiem. Muzułmanie twierdzą, że on oraz Noe, Abraham, Mojżesz i wszyscy biblijni prorocy byli muzułmańskimi prorokami, nauczali islamu, jednak ich nauki zostały wypaczone przez wiernych, w wyniku czego powstał judaizm i chrześcijaństwo. Według islamu tak naprawdę jednak mówili rzekomo dokładnie to samo, co Mahomet.
Czy twierdzi więc pan zatem, że islam i chrześcijaństwo nie współgrają ze sobą ? Można wierzyć w Jezusa i Mojżesza? Można być jednocześnie muzułmaninem i chrześcijaninem?
To dziwna sytuacja. Ostatnio świat obiegła informacja o episkopalnej duchownej, która przeszła na islam, ale twierdziła, że może jednocześnie pełnić funkcję episkopalnego duchownego. Jednak zgodnie ze wszystkimi prawami logiki jest to niemożliwe.
Według Koranu każdy, kto wierzy, że Jezus to Syn Boży jest przeklętym przez Boga niewiernym. Nowy Testament mówi wyraźnie, że bez Syna nie ma Ojca. Oczywiście poglądów tych w żaden rozsądny sposób nie da się połączyć.
Na reklamie pana książki zobaczyłem, że wyjaśnia ona dziwną historię powstania Koranu i wybuchowym znaczeniu istnienia wersji alternatywnych.
Dla muzułmanów Koran jest księgą idealną. Jest ponadczasowy i wieczny – jego doskonały kształt został przekazany Mahometowi za pośrednictwem anioła Gabriela. Stąd nie może być mowy o różnych wersjach, problemów z tekstem, ponieważ tekst ten jest w cudowny sposób chroniony.
Jednak w rzeczywistości wygląda to inaczej. Tak naprawdę istnieją różne wersje Koranu, które miały swoich zwolenników jeszcze w czasach, gdy Koran powstawał. Chociaż większość z nich została zniszczona, część nadal znajduje się w obiegu. Ich istnienie jest sprzeczne z kanonicznym rozumieniem natury świętej księgi islamu.
Świadomość, że jest to dzieło człowieka o ludzkich sprawach, powinno umożliwić rozsądnym muzułmanom reformę i odrzucenie agresywnych nauk zawartych w Koranie. Osobiście nie sądzę jednak, by wśród muzułmanów na szerszą skalę pojawiła się podobna autorefleksja.
Pisze pan również, że Koran przede wszystkim traktuje o islamskim proroku Mahomecie. Jak to wyjaśnić?
Koran nie jest ułożony chronologicznie. Objawienia nie są przedstawione po kolei, podobnie jak i omówieni prorocy. Noe, Abraham, Mojżesz, Salomon, Jan Chrzciciel i Jezus występują bezładnie, pojawiają się i znikają w różnych miejscach. Wygląda na to, że są przywoływani, by coś stwierdzić, zwykle to, że Mahomet jest prorokiem tak jak oni.
Tak więc opowieści biblijnych proroków w Koranie nie przekazują żadnych nauk, lecz potwierdzają ich tożsamość z nauczaniem Mahometa. Innymi słowy pojawiają się jedynie po to, by powiedzieć, że Mahomet jest kolejnym prorokiem Allacha.
Pana książka dotyczy Koranu, ale wspomina pan również o hadisach.
Hadisy to tradycja słów i czynów Mahometa – są one normatywne dla islamskiego prawodawstwa. Bez hadisów nie da się zrozumieć Koranu, ponieważ tam znajdują się opisy historii jedynie wzmiankowanych w Koranie. Księga zakłada, że czytelnik wie, co się wydarzyło w życiu proroka. Hadisy uzupełniają brakujące informacje, opisują, co prorok powiedział i w jakich okolicznościach. Dlatego nie da się badać Koranu w oderwaniu od hadisów.
Można się zgodzić z tym albo nie, lecz istnieje opinia, że większość muzułmanów na świecie to spokojni ludzie, którzy naprawdę wierzą, że islam znaczy pokój. Czy nie uważa pan, że książka ta jest dla nich przesłaniem mówiącym zostań dżihadystą albo zmień religię?
Nikomu niczego takiego bym nigdy nie powiedział. Twierdzę natomiast, że tak mówią islamscy dżihadyści. Korzystają z koranicznych nauk i ich ogólnego zrozumienia, by prowadzić rekrutację wśród spokojnych muzułmanów, w ten sposób również usprawiedliwiają swoje działania.
Co muzułmanie zrobią z tą informacją zależy wyłącznie od nich. Mogą zrobić wiele rzeczy. Nie powiedziałbym, że reforma na wielką skalę nie jest możliwa, z pewnością jednak napotkałaby na liczne przeszkody. Dżihadyści z pewnością wykorzystaliby tu Koran, by uzasadnić swoje działania. Utrudniałoby to reformę – oraz fakt, że ludzie byliby mordowani jako apostaci, jeśli podważą te nauki. Jednak im większa ilość muzułmanów zignoruje koraniczne nawoływania do dżihadu z niewiernymi, tym lepiej wszyscy na tym wyjdziemy. Powiedziałbym raczej tym ludziom: weźcie odpowiedzialność za swoje życie i swą tradycję.
rozmawiał John Hawkins z rightwings.com
tłum. GeKo
Udostępnij na
