Ibn Warraq
Analiza tekstów źródłowych odpowiedzialnych za radykalizację islamu i niechęć muzułmanów do integracji, przeprowadzona pod egidą The Westminster Institute.
Westminster Institute powstał w marcu 2009, by zgodnie z celami statutowymi promować “godność jednostki i wolność ludzi na całym świecie poprzez finansowanie niezależnych badań, szczególnie skupiających się na zagrożeniach spowodowanych ekstremizmem i radykalnymi ideologiami”.
Nie należy się zniechęcać wieloznacznością sformułowania “godność jednostki i wolność ludzi”, które w zakładce „Wesprzyj naszą działalność” na stronie internetowej instytutu zostało sprecyzowane: “Westminster Institute odgrywa kluczową rolę w informowaniu ekspertów w dziedzinie zwalczania terroryzmu i egzekwowania prawa, decydentów i osób prywatnych o zagrożeniach związanych z radykalnymi ideologiami; prowadzi też nowatorskie badania, próbując znaleźć najlepsze sposoby przeciwdziałania im”.
Po raz pierwszy spotkałem się z tą organizacją, gdy moi współpracownicy z Fundacji Obrony Demokracji (FDD) z Waszyngtonu namówili mnie, żebym w październiku 2010 przyszedł do siedziby Westminster Institute w McLean w Wirginii na wykład dr Sebastiana Gorki. Dr Gorka wygłosił najbardziej przejrzysty i klarowny wykład na temat „Ideologia dżihadu – materiały źródłowe”, jaki kiedykolwiek słyszałem. Jest on członkiem zespołu badawczego zajmującego się zagadnieniami wojskowymi w Fundacji Obrony Demokracji oraz członkiem grupy doradców strategicznych w Radzie Atlantyckiej (najwyższy organ statutowy NATO – red.). Po zamachach z 11 września przeszkolił ponad 800 funkcjonariuszy służb antyterrorystycznych z ponad 50 krajów, w tym Iraku i Afganistanu. Wygłasza często wykłady poświęcone zwalczaniu terroryzmu i tłumieniu rewolt w takich instytucjach jak akademia wojskowa West Point, Fort Leavenworth’s School of Advanced Military Studies, U.S. Special Operations Command i National Counter Terrorism Center. Dr Gorka jest też współredaktorem publikacji Toward a Grand Strategy Against Terrorism (McGraw Hill, 2010).
Zarówno Sebastian Gorka, jak i uczestnicy jednodniowej, zorganizowanej przez Instytut konferencji pt. „Wojna ideologiczna: strategie pokonania al-Kaidy” (25 maja 2011, Arlington) podkreślają ideologiczny wymiar tej walki, na który zachodni intelektualiści, obywatele i rządy dotychczas nie zwracali uwagi. Widać tu nowe, pozbawione wszelkich przemilczeń podejście i chęć pokazania rzeczywistego związku między islamem a terroryzmem. Al-Kaidę musimy umieścić w odpowiednim kontekście ideologicznym: nie powstała ona na fundamencie ruchu arabskich mudżahedinów, tylko, w krótszej perspektywie, jest owocem dziesięcioleci ewolucji ideologicznej zapoczątkowanej przez Bractwo Muzułmańskie. Natomiast w dłuższej perspektywie jest logicznym rezultatem oddziaływania fundamentalnych doktryn i instytucji stworzonych i rozwiniętych w oparciu o podstawowe teksty islamu.
Przedstawię pokrótce tok rozumowania dr Gorki z wykładu w październiku 2010 roku, a następnie zrelacjonuję równie istotne wystąpienia na wspomnianej już konferencji, w której brali udział specjaliści ds. obronności, przedstawiciele departamentu stanu, a także funkcjonariusze FBI.
To oczywiste, że musimy bronić się przed agresywnymi dżihadystami – twierdzi dr Gorka – ale strzec się też musimy ich kolegów, tzw. umiarkowanych dżihadystów, którzy nie uciekając się do przemocy wykorzystują narzędzia ekonomiczne i prawne, żeby podminować nasz porządek konstytucyjny. W chwili obecnej nasze służby bezpieczeństwa nie są w stanie radzić sobie z tą niebezpośrednią metodą prowadzenia wojny – nie zdajemy sobie nawet sprawy z powagi sytuacji.
Bractwo Muzułmańskie, Organizacja Konferencji Islamskich (OIC) i Al-Kaida mają te same cele, grają w tej samej drużynie: pragną narzucić Zachodowi swą totalitarną ideologię, zastąpić amerykańską konstytucję prawem szariatu i doprowadzić do odrodzenia się ogólnoświatowego kalifatu.
Dr Gorka z godną podziwu skrupulatnością przedstawia nam cztery podstawowe teksty dzihadystów: Milestones Sayyida Qutba, The Defense of Muslim Lands Abdullaha Azzama, Knights Under the Prophet’s Banner Aymana al-Zawahiriego oraz The Quranic Concept of Powe S. K. Malika.
- Milestones (Kamienie milowe) Sayyida Qutba (1964)
Kamienie Milowe (oryg. arabski: Ma’alim fi’l Tariq) Sayyida Qutba uchodzą za filozoficzną i teologiczną inspirację działań w stylu zamachów na WTC z 11 września 2001. Qutb (1906-1966) twierdzi, że poza geniuszem kreatywności, która dała ludzkości tyle materialnych udogodnień, Zachód nie sprostał podstawowym potrzebom duchowym człowieka. Zachód pogrążony jest w dżahilijjah, nieświadomości co do konieczności poddania się boskiemu przewodnictwu. „Dżahilijja opiera się na buncie przeciwko boskiej władzy na ziemi. Przenosi na człowieka jeden z najważniejszych atrybutów boskości, tzn. suwerenność i niezależność, a jednych ludzi czyni panami innych. Dżahilijja przyjmuje formę twierdzenia, że ludzie mają prawo tworzyć wartości, zapisywać w swoich prawach zasady zachowań społecznych, czy wybierać sobie styl życia bez liczenia się z tym, co ustanowił i nakazał Bóg” (Sayyid Qutb, Milestones, [angielski przekład] Dar al-Ilm, Damaszek, Syria, [bez daty] s.11).
Moralnym obowiązkiem każdego muzułmanina jest wyprowadzenie świata z moralnego chaosu, oczyszczenie go z niewiedzy dżahilijji, wyzwolenie ludzi spod „poddaństwa innym ludziom tak, by mogli oddać się Jedynemu Prawdziwemu Bogu, uwolnić ich spod jarzma ludzkiej władzy, systemów wartości, tradycji i praw stworzonych przez człowieka, by uznali władzę i nadrzędną rolę Jedynego Prawdziwego Boga i przestrzegali Jego Praw we wszystkich sferach życia” (s. 45). Nawet współczesne społeczeństwa zwące się „muzułmańskimi” w rzeczywistości są dżahili (s. 82), więc Qutb dochodzi do logicznego wniosku, że „wszystkie dzisiejsze społeczeństwa na świecie są dżahili (s. 80).
Ponieważ Qutab zapożycza wiele koncepcji, jak na przykład „straż przednia” z komunizmu, a jego ideologia ma religijny charakter, dr Gorka nazywa system Qutba „hybrydowym totalitaryzmem”. Uniwersalną misją islamu jest zastąpienie ludzkich praw liberalnych demokracji Zachodu boskim prawem Koranu. Islam nie jest teoretyczną konstrukcją czy abstrakcyjną teorią, ma swoje praktyczne konsekwencje. „Główne zasady islamu realizowane są w praktycznej sferze życia, nie pozostaje on w sferze teoretycznych dyskusji i teologicznych spekulacji (s. 37). „Funkcją islamu jest zmiana poglądów i działań ludzi, jak również ich perspektywy i sposobu myślenia. Metoda ta pochodzi od Boga i jest całkowicie odmienna od wszystkich bezwartościowych metod krótkowzrocznych istot ludzkich” (s. 40).
Qutb prezentuje całkowicie bezkrytyczne i romantyzujące podejście do historii islamu, szczególnie złotej ery Mahometa, jego towarzyszy i Kalifów Prawowiernych (czterej pierwsi kalifowie po śmierci Mahometa – red.). „Był czas”, pisze z zachwytem „gdy to Przesłanie (wezwanie do islamu) stworzyło całe pokolenie – pokolenie Towarzyszy Proroka, niech Bóg ich błogosławi – które nie ma sobie równych w historii islamu i całej historii ludzkości” (s. 15). Zbrojny dżihad, w języku arabskim Dżihad Bis Saif czyli dżihad miecza (s. 61) jest centralnym punktem jego ideologii. Qutb pogardza tymi apologetami i zawstydzonymi [agresją innych muzułmanów] wyznawcami, którzy twierdzą, że „islam dopuszcza jedynie wojnę obronną”. Islam w rzeczywistości „próbuje zniszczyć wszystkie polityczne i materialne siły, które oddzielają ludzi od islamu, które zmuszają jednych ludzi, by kłaniali się innym i uniemożliwiają poddanie się władzy Boga” (s. 57). Islamu nie da się wprowadzić jedynie za pomocą słowa (s. 59), islam nie ma więc innego wyboru jak usunąć przeszkody stojące na drodze wyzwolenia ludzkości i „siłą” (s. 63) ustanowić władzę Boga.
Koran ma kluczowe znaczenie dla islamu, ponieważ jest jedynym źródłem, który zaspokoił pragnienie Pierwszego Pokolenia. To jedyny drogowskaz. Następna rzecz to absolutne posłuszeństwo wobec szariatu, dzięki czemu człowiek będzie żył w harmonii z własną naturą.
To właśnie w koncepcji prawa szariatu najwyraźniej widać totalitarny charakter islamu. Dla Qutba jest ono „częścią uniwersalnego prawa rządzącego całym Wszechświatem, włącznie z fizycznymi i biologicznymi aspektami człowieka” (s. 88). „W islamie znaczenie szariatu nie ogranicza się jedynie do nakazów i zakazów prawnych, ale obejmuje również zasady administracji, jej rozwiązania systemowe i tryb działania (…) Boski szariat oznacza, że Bóg wprowadził pełną legislację życia ludzkiego; dotyczy to zasad wiary, wzorców administracji i wymiaru sprawiedliwości, zasad moralnych i związków międzyludzkich oraz zasad przyswajania wiedzy (…) dotyczy zagadnień politycznych, społecznych i ekonomicznych; zasady, według których wszystko to jest zorganizowane muszą odzwierciedlać pełne poddanie się woli Boga (…) Dotyczy to moralności, sposobów postępowania, wartości i norm społecznych” (s. 107).
Trudno wyobrazić sobie coś bardziej totalitarnego.
Muzułmanin nie ma zobowiązań wobec żadnego państwa narodowego, nie musi być wierny żadnemu krajowi (s. 124). Tak więc muzułmanie mieszkający na Zachodzie, gdzie dominuje dżahilijjah, nie czują żadnej potrzeby zasymilowania się z zachodnim społeczeństwem i nie chcą się integrować.(rol)
Część 2 opublikujemy wkrótce
Ibn Warraq to pseudonim pochodzącego z Pakistanu muzułmańskiego dysydenta, pisarza i założyciela Institute for the Secularisation of Islamic Society). Brał udział w konferencji ONZ „Ofiary dżihadu”. Napisał siedem książek, m.in. Why I Am Not a Muslim.
Tłum GeKo
Udostępnij na
