Przedstawiamy kolejną część streszczenia raportu, opracowanego przez Counter Extremism Project – think-tank założony w 2014 roku przez byłych wysokich urzędników administracji amerykańskiej.
Struktura organizacyjna
Międzynarodowa Organizacja Bractwa
Międzynarodowa Organizacja Bractwa podobno składa się z globalnych filii, które działają w co najmniej 18 krajach, włączając w to Egipt. Poprzedni zastępca Najwyższego Przewodnika, Mohamed Habib, powiedział w 2008 roku egipskiej gazecie „Al-Ahrar”, że globalne filie Bractwa mają wspólne „ideologię, zasady i cele” z egipską organizacją, ale działają w sposób „zdecentralizowany”, by odpowiadać na unikalne wyzwania i konteksty, z którymi każda z nich się styka.
Uczeni Bractwa sugerują, że międzynarodowa organizacja jest zbyt luźna i często nieefektywna, ponieważ lokalne warunki mają większe znaczenie niż większy, globalny aparat. Ponadto uważa się, że mało jest formalnej koordynacji między filiami.
Nie ma zgodności co do głównego lidera międzynarodowej organizacji. Jedne źródła podają nazwisko uwięzionego (skazany na śmierć, wyroku nie wykonano – red.) egipskiego Najwyższego Przewodnika Bractwa Mohammeda Badie jako przywódcy organizacji, inne wskazują, że jest nim osiadły w Londynie Ibrahim Mounir.
Struktura organizacyjna w Egipcie
Struktura przywódcza egipskiego Bractwa jest hierarchiczna, zaprojektowana, by zapewnić zaangażowanie i spójność każdego lidera z ideologią, praktyką religijną i ogólnymi wartościami ugrupowania. Najwyższy Przewodnik (murszid), działający jako podstawowy zarządzający ugrupowania, odpowiada za Biuro Kierownicze (Guidance Office / Maktab al-Irshad), składające się z 15-20 członków. Każdy z nich jest odpowiedzialny za inną dziedzinę np. edukację, politykę, rekrutację.
Rada Szura (Shura Council), znajdująca się niżej w hierarchii przywództwa, podobno składa się ze stu braci. Jest odpowiedzialna za wybór członków Guidance Office i głosowanie nad udziałem Bractwa w różnych aspektach życia w Egipcie. Dodatkowo, każdy region ma swoją radę administracyjną podobną do większej rady Szura. Regiony składają się „rodzin” (usra), w skład których wchodzi zazwyczaj pięciu braci.
Równowaga władzy w Egipcie
Uważa się, że w trakcie prezydentury Mohammeda Morsiego od czerwca 2012 do lipca 2013 roku, to właśnie Khairat el-Shater, zastępca Najwyższego Przewodnika oraz Mohammed Badie (Najwyższy Przewodnik), odpowiadali za jego manewry polityczne i decyzje strategiczne. Na przykład, każda propozycja wysunięta przez Morsiego musiała podobno co do słowa być zatwierdzona przez Shatera. Dodatkowo Morsi regularnie witał Badiego całując jego dłoń, co jest zwyczajowym gestem wśród członków Bractwa, oznaczającym okazanie posłuszeństwa bardziej wpływowemu liderowi.
Po upadku Morsiego w lipcu 2013 roku, generał Al-Sisi rozprawił się z Bractwem poprzez uwięzienie lub egzekucje wielu liderów i członków ugrupowania. Ci, którym powiodła się ucieczka, udali się do Turcji lub Kataru.
Bez spójnego przywództwa rozwój BM odbywa się w oparciu o wiele frakcji. W szczególności powiększyły się ideologiczne i taktyczne rozbieżności między starszym a młodszym pokoleniem organizacji. Młodzi w Bractwie stali się zniecierpliwieni stopniowym podejściem starej gwardii i nawołują do rewolucyjnej i agresywnej taktyki przeciw egipskim władzom. Młodsi członkowie przeprowadzali już agresywne działania, celując we władze i infrastrukturę podczas ataków na małą skalę, na przykład używając koktajli Mołotowa.
W lutym 2014 roku przeprowadzono w egipskim Bractwie wewnętrzne wybory, w których zastąpiono 65 procent starszych liderów głównie młodszymi o bardziej rewolucyjnym podejściu. Te wybory doprowadziły do utworzenia Komitetu Zarządzania Kryzysowego (Crisis Management Committee), na którego czele stoi Mohamed Taha Wahdan, a którego zadaniem jest zarządzanie dzialalnością w Egipcie. Uważa się, że Wahdan, lojalny wobec młodszych rewolucjonistów, nadzorował egiskich członków organizacji przed swoim aresztowaniem w maju 2015 roku. W kwietniu 2015 roku w Stambule, członkowie Bractwa na wygnaniu stworzyli Biuro dla Egipcjan za Granicą (Office for Egyptians Abroad) pod przewodnictwem Ahmeda Abdela-Rahmana, żeby zorganizować liderów na wygnaniu i wzmocnić wysiłki przeciw wojskowemu rządowi prezydenta Sisiego.
Od 2016 roku Bractwo pozostaje więc podzielone na starą gwardię i młodszych rewolucjonistów. Pełniący obowiązki Najwyższego Przewodnika Mahmoud Ezzat jest członkiem starej gwardii, chociaż członkowie zaliczający się do młodszego pokolenia kwestionują jego rolę lidera. Objęli oni także wiele ważnych stanowisk przywódczych.
Finansowanie
Według Reutersa, uważa się, że w trakcie trwającej rok prezydentury Morsiego, Bractwo Muzułmańskie otrzymało pokaźne sumy od rządu Kataru. Katar miał pożyczyć rządowi Morsiego ok. 2,5 miliarda dolarów, a także udzielił mu pomocy w postaci grantów oraz „dostaw energii”. Również w trakcie prezydentury Morsiego, katarski szejk Hamad bin Jasim bin Jaber Al Thani miał potajemnie przekazać Bractwu 850 tys. dolarów, a także przekazywano wielokrotnie pieniądze między Al Thanim a czołowymi liderami Bractwa na początku i w połowie 2013 roku.
Poza oparciem się na zewnętrznym finansowaniu, Bractwo posiada cenne aktywa i źródła dochodu w krajach, w których działa. W Egipcie zbierane są podatki i składki od ok. sześciuset tysięcy członków, a wielu liderów Bractwa jest właścicielami przedsiębiorstw handlowych, takich jak supermarkety czy sklepy z meblami, z których dochód w znacznym stopniu zasila organizację.
Według różnych źródeł, zachodnie ugrupowania powiązane z Bractwem stworzyły wielkie organizacje „charytatywne”, zbierające fundusze w lokalnych społecznościach muzułmańskich i wysyłają zebrane pieniądze z powrotem do większych organizacji Bractwa w Egipcie i Syrii. Inne raporty sugerują, że mieszkający w Europie członkowie Bractwa Muzułmańskiego są często zaangażowani w pranie pieniędzy i w ten sposób wspierają działalność.
Rządy Arabii Saudyjskiej finansowały Bractwo przez całe dekady, ale zredukowały to wsparcie po tym, jak BM poparło inwazję Saddama Hussajna na Kuwejt w 1990 roku.
W swojej trwającej prawie dziewięć dekad historii Bractwo czasami nakładało dżizja (podatek od niemuzułmanów) na chrześcijan i inne mniejszości religijne.
Oprac. Grażyna Jackowska na podst.: counterextremism.com
Całość raportu do ściągnięcia tutaj (pdf) counterextremism.com
Część 1: euroislam.pl
Polecamy również: euroislam.pl/kto-sprawuje-rzad-dusz-w-islamie
Udostępnij na
