„Tłumaczenia, że policjanci uczestniczyli w imprezie tylko w ramach normalnej służby policyjnej nie jest wiarygodne” – skwitowała to Demirel.
Fakt, że działania policjantów, pośrednio legitymizujące rozwój ruchu nacjonalistyczno-islamskiego, skrytykowała akurat ta działaczka Zielonych, nie dziwi. Demirel ma pochodzenie kurdyjskie, a jako urodzona w Turcji znakomicie orientuje się w naturze tego ruchu.
Interwencja w tej sprawie pokazuje także pewien zwrot, jaki dokonał się w tym lewicowym ugrupowaniu. Część Zielonych przeszła drogę od bezwarunkowego popierania multikulturalizmu do zwalczania wpływów politycznego islamu. Zresztą wiedza na temat charakteru działalności Milli Görüş jest łatwo dostępna.
Czym jest Milli-Görüş?
Ruch Milli-Görüş (Narodowa Świadomość/Narodowa Wizja) powstał w Turcji pod koniec lat 60. Jego twórca, Necmettin Erbakan, turecki polityk, krytykował wpływy zachodnie w Turcji i przeciwstawiał się polityce sekularyzmu. Zbudował wizję społeczeństwa, w której zarówno życie prywatne jak i publiczne powinno być podporządkowane wartościom i standardom islamskim.
Po 1970 w Turcji ruch przekształcił się w partię. Erbakan wykorzystał obowiązujące ramy prawne i system polityczny. Obecnie rządząca partia AKP wywodzi się z tradycji Milli-Görüş.
Recep Tayyip Erdoğan i Necmettin Erbakan
Portal European Eye on Radicalization tak charakteryzuje ideologię założyciela tego islamistycznego ruchu: „Doktryna Erbakana jest ekstremalna, napastliwie antyzachodnia i antysemicka, ale nie nawołuje do gwałtownej rewolucji. Zamiast tego, Erbakan instruował swoich zwolenników, by koncentrowali się na dawa (głoszeniu doktryny) i tworzeniu bazy ideologicznej dla przyszłego państwa islamskiego. Jest to koncepcja opierająca się na ideach Sajjida Kutba, ideologa Bractwa Muzułmańskiego, oraz pakistańskiego islamisty Abul A’la Maududiego, których książki nadal są dystrybuowane w takich miejscach*, jak Islamski Ośrodek w Monachium (Islamisches Zentrum München) gdzie Millî Görüş oraz wpływy Bractwa są bardzo silne”.
Milli-Görüs w Niemczech
Ruch działa w Niemczech od 1971 roku. Początkowo nosił nazwę Tureckiego Związku w Niemczech. Następnie przekształcił się w Islamską Wspólnotę Milli-Görüş (Islamistische Gemeinschaft Milli Görüş). Obecnie jest zbiorem różnych organizacji. Najważniejszym przedstawicielem tego ruchu pozostaje w Niemczech IGMG oraz Europejska Wspólnota na rzecz Budowy i Wspierania Meczetów (Europäischen Moscheebau – und Unterstützungsgemeinschaft), która powstała w 1995 roku.
Podział taki, na dwie siostrzane organizacje, jest charakterystyczny dla ruchu islamistycznego. W kontekście tym wypada także wymienić Turecką Unię w Europie (Türkische Union in Europa e. V), Islamską Unię w Europie (Islamische Union in Europa e. V) oraz „Avrupa Milli Görüş Teskilatlari“ (Organizacja Świadomości Narodowej w Europie).
IGMG jest uważana za najważniejszą organizację islamistyczną w Niemczech. Dąży do osiągnięcia swoich celów w ramach obowiązującego prawa. W ostatnich latach IGMG staje się coraz bardziej niezależna od Turcji, a także przedstawia się jako wspólnota religijna bez ambicji politycznych. W Niemczech ruch Milli Görüş liczył w 2017 r. ok. 10 000 zwolenników. Obecnie głównie skupia się na celach religijnych i wychowawczych, rozwijając sieć instytucji edukacyjnych.
Pod lupą służb specjalnych
W raporcie niemieckiego ministerstwa spraw wewnętrznych z czerwca 2019 r., oprócz IGMG jako aktywnie działające w ruchu Milli Görüş wymienia się:
– „İsmail Ağa Cemaati“ (IAC) – jest to ruch o charakterze mistycznym i politycznym zarazem. Jego duchowym przywódcą jest mieszkający w Turcji szejk Mahmud Ustaosmanoğlu, który w przeszłości wielokrotnie wzywał swoich zwolenników do wspierania ideologii Millî Görüş.
Struktury IAC w Niemczech tworzył kaznodzieja Nusret Çayir, który prowadził kampanię przeciwko demokratycznemu porządkowi w Niemczech oraz uznawał szariat za konkurencyjny wobec republiki model porządku społecznego i prawnego. 23 października 2015 r. Nusret Çayir został deportowany do Turcji. Jego zdaniem jedynie Millî Görüş może „uratować Turcję”. Od czasu wyjazdu Çayira do Turcji jego kazania, które kieruje do swoich niemieckich zwolenników, transmitowane są na żywo przez Internet.
– „Saadet Partisi” (SP) – polityczna reprezentacja Millî Görüş od 2001 r., która w 2013 roku zaczęła budować swoje struktury poza Turcją. 27 grudnia 2013 r. w Kolonii odbyło się oficjalne spotkanie założycielskie niemieckiego przedstawicielstwa SP. Saadet Europa oficjalnie funkcjonuje jako organizacja pozarządowa, wpisana do rejestru stowarzyszeń przez władze Bawarii, chociaż centrala partii (dla Niemiec i Europy) znajduje się w Kolonii. Deklarowanym celem misji zagranicznych jest z jednej strony szerzenie ideologii Millî Görüş, a z drugiej wspieranie partii macierzystej w wyborach w Turcji.
– Erbakan-Stiftung (ES) – Fundacja Erbakana została założona w Turcji w 2013 roku. Fatih Erbakan, syn Necmettina Erbakana i prezes fundacji, wyjaśnił, że jej celem jest ożywienie idei jego ojca i aktywizacja całego ruchu Millî Görüş. 24 listopada 2013 r. Odbyło się w Solingen (Nadrenia Północna-Westfalia)
oficjalne spotkanie założycielskie Europejskiej Reprezentacji Fundacji Erbakana, w którym wziął udział Fatih.
– „Millî Gazete“ – formalnie niezależny od ruchu periodyk, pełniący funkcje propagandowe. Zdaniem niemieckich służb „scala on poszczególne elementy ruchu i przyczynia się do konsolidacji postaw ideologicznych”.
Gąszcz powiazań
Jedną z cech islamistycznych ruchów w Europie jest mnożenie bytów prawnych. Działania te służą dwóm celom. Po pierwsze, utrudniają znacznie badania tychże grup, a po drugie pozwalają zabezpieczyć ich interesy majątkowe. Zazwyczaj inna organizacja prowadzi działalność religijną i polityczną, zaś inna odpowiada za sprawy własnościowe. W ten sposób islamiści w Europie bronią się przed utratą nieruchomości i majątków w razie ewentualnej delegalizacji organizacji odpowiadającej za szerzenie ekstremistycznych idei.
Piotr Ślusarczyk
Źródła:
www.welt.de; www.verfassungsschutzbw.de; ww.verfassungsschutz.de; https://eeradicalization.com
———————————————-
* W Polsce te publikacje promują muzułmanie z kręgu Ligi Muzułmańskiej w RP
