Cynthia Farahat
Za rządów Baracka Obamy jego administracja, jak i jej zachodni akolici, przedstawiali Bractwo Muzułmańskie jako umiarkowaną alternatywę dla „bardziej radykalnych” grup muzułmańskich.
Utrzymując się w tym nurcie, choć trudno w to uwierzyć, szef amerykańskiego wywiadu James Clapper opisał BM jako organizację „w dużej mierze sekularystyczną”, [1] natomiast John Esposito z Georgetown University stwierdził, że „związane z BM ruchy i partie były siłą napędową demokratyzacji i stabilizacji na Bliskim Wschodzie.” [2]
Z drugiej strony, w 2014 roku Zjednoczone Emiraty Arabskie oficjalnie uznały za organizacje terrorystyczne [3] zarówno BM jak i jego lokalne i międzynarodowe ramiona – w tym działającą w Stanach Zjednoczonych Radę Stosunków Amerykańsko-Islamskich (CAIR) [4] . Do podobnych wniosków doszły brytyjskie władze w tym samym roku, stwierdzając że:
„BM ma bardzo niejasne powiązania z terroryzmem. Zarówno pod względem ideologii jak i organizacji dla wielu osób i ugrupowań zaangażowanych w przemoc i terroryzm Bractwo jest pierwszym stopniem wtajemniczenia.” [5]
W Stanach Zjednoczonych senatorzy Ted Cruz (Teksas) i Mario Diaz-Balart (Floryda) starają się o uznanie Bractwa za organizację terrorystyczną. W lutym 2016 roku amerykański House Judiciary Committee (Komisja Sądowa Izby Reprezentantów) zaaprobował ustawę wzywającą Departament Stanu do uznania BM za zagraniczną organizację terrorystyczną. W lipcu 2016 roku republikanin Dave Brat przedstawił „Akt o bezpieczeństwie wobec wroga wewnętrznego”, który zakazuje Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego finansowania bądź współpracy z organizacjami lub osobami powiązanymi z BM.[6]
Hillary Clinton i Mohammad Morsi, prezydent Egiptu z BM
Która opinia jest właściwa? Bez wątpliwości ta druga. BM to organizacja militarystyczna od momentu założenia, a od ponad stu lat działa ono jako organizacja terrorystyczna. Bractwo wpłynęło na założenie większości współczesnych sunnickich organizacji terrorystycznych, takich jak al-Kaida, Hamas czy ISIS. Organizacje te albo zostały założone przez obecnych lub byłych członków BM lub zostały bezpośrednio zainspirowane, zindoktrynowane bądź zorganizowane przez członków Bractwa i jego literaturę. Mimo że na zachodzie BM usiłuje przedstawić sytuację inaczej, stosowanie przez nie przemocy wcale nie należy do przeszłości.
Trochę historii
Bractwo Muzułmańskie zostało założone w 1928 przez Hassana al-Bannę (1906-49), egipskiego nauczyciela z małego miasteczka na północ od Kairu, który czasem trudnił się naprawą zegarków. Wychowany w bardzo religijnym domu, wstąpił do szkoły islamskiego prawa Hanbali, która cieszy się dużą popularnością wśród wahabickich i salafickich dżihadystów [7]. Al-Banna od wczesnej młodości angażował się w islamistyczne działania, na przykład przyłączając się do lokalnej grupy prześladującej chrześcijan oraz muzułmanów, którzy złamali jakieś reguły islamu. [8] Fascynowały go sekretne stowarzyszenia, kulty i bractwa, które w tamtych czasach przeżywały okres rozkwitu w Egipcie. Ta obsesja doprowadziła go do założenia Bractwa jako organizacji z własnymi sekretnymi bojówkami – al-Tanzim al-Khass ( Specjalny Aparat, znany również jako Sekretny Aparat), którego zadaniem było opracowanie strategii i funduszy, a także przeprowadzanie szkoleń wojskowych i działań terrorystycznych. [9]
W pierwszych dekadach swojego istnienia Aparat Specjalny przeprowadził liczne akcje w Egipcie; w 1947 roku na przykład zamordował sędziego Ahmeda Khazinder Beya, a w 1948 premiera Mahmouda Nuqrashi Pasha, który miał podobno zdelegalizować BM [10]. W tym czasie, wedle tajnych danych CIA, komanda BM miały posiadać około „60 do 70 tysięcy sztuk broni”[11]. To zaplecze militarne szło w parze z infiltracją egipskiej armii, a w jej ramach funkcjonowaniem konspiracyjnej grupy Wolnych Oficerów, którzy w lipcu 1952 obalili monarchię w bezkrwawym zamachu [12].
Sekretny Aparat nie tylko dokonywał morderstw, ale jest również odpowiedzialny za dużą liczbę ataków terrorystycznych i bombowych [13]. Na przykład w wigilię 1945 roku wysadzili w powietrze Klub Brytyjski w Egipcie, a w grudniu 1946 roku sześć komisariatów w Kairze. Dwa lata później BM podłożyło bombę pod kilka żydowskich domów, firm i kin.[14] Wysadzili również w powietrze pociągi w Sharqia i Ismailia, jak również King George Hotel w Ismailia. Podczas przeszukania jednego z biur BM w 1948 policja skonfiskowała 165 bomb.[15]
BM, matecznik ekstremistów
Po zabójstwie al-Banny w 1949 na stanowisku przewodniczącego zastąpił go Hassan Hudaybi, który twierdził, że rozwiązał Sekretny Aparat, aby nie dawać rządowi pretekstów do uciskania ruchu [16]. Jednak już w 1965 roku razem z innymi oficjelami Bractwa został aresztowany za utworzenie nowych bojówek, które szkoliły się w celu zamordowania prezydenta Gamala Abdel Nassera [17]. Hudaybi wywinął się z zaledwie trzyletnim wyrokiem (najważniejszy ideolog BM, Sajjid Qutb został stracony w 1966 razem z dwójką innych liderów); jego fałszywe odcinanie się od zbrojnej gałęzi BM stało się standardową taktyką Bractwa, którą z powodzeniem stosuje do dziś.
Infrastruktura kłamstwa
Pomimo zaprzeczeń, w latach 60 i 70 powstały rzekomo niezależne grupy terrorystyczne Bractwa. Pierwszą z nich była Gama’at al-Muslimin, powszechnie znana jako Takfir wa-l-Hijra (Ekskomunikacja i Emigracja), założona przez dwóch liderów Sekretnego Aparatu, którzy wyszli z więzienia: byli to Mustafa Shukri i Sheikh Ali Ismael, brat lidera BM Fattaha Ismaela, który zginął razem z Qutbem [18]. Druga grupa terrorystyczna założona w tym okresie to al-Gama’a al-Islamiyya (GI), odpowiedzialna za zamordowanie w październiku 1981 roku prezydenta Egiptu Anwara Sadata. Obie grupy zostały założone przez aktywnych liderów Bractwa, którzy nigdy nie opuścili szeregów organizacji ani swoich funkcji. W swojej ostatniej mowie, miesiąc przed śmiercią Sadat zrównał GI z BM i żałował, że wypuścił z więzienia działaczy Bractwa [19].
W latach 90′ władze Egiptu walczyły z narastającą falą islamskiego terroryzmu w tym ataków na przedstawicieli rządowych i koptyjską mniejszość, mordowaniem turystów z zagranicy oraz z zuchwałym atakiem na życie prezydenta Hosniego Mubaraka podczas wizyty w Etiopii w czerwcu 1995 [20]. W tym samym roku lider l-Gama’a al-Islamiyya i duchowy przywódca Bractwa, Omar Abdel Rahman, znany jako „ślepy szejk” razem z dziewięcioma innymi osobami został skazany za spisek związany z podłożeniem bomby pod World Trade Center w 1993 roku. Rahman odsiaduje obecnie wyrok dożywocia w więzieniu stanowym w Północnej Karolinie. W pierwszym przemówieniu na Placu Tahrir, podczas Arabskiej Wiosny, wywodzący się z BM prezydent Muhammad Morsi wezwał do wypuszczenia Rahmana na wolność oraz oddał honory rodzinie terrorysty, która znajdowała się wśród zebranych [21].
Nie mniej ważne było utworzenie Aparatu Międzynarodowego przez zięcia al-Banny, Saida Ramadana. Po ucieczce z Egiptu do Arabii Saudyjskiej (1954) Ramadan przeniósł się w 1958 do Genewy, gdzie założył Aparat Międzynarodowy pod przewodnictwem Mustafy Mashoura, szefa Sekretnego Aparatu, późniejszego przywódcy BM i autora jego militarnego manifestu, „Jihad Is the Way.”[22] Aparat Międzynarodowy nie działał w pełni do połowy lat 80, kiedy to Mashour, który uciekł z Egiptu po zamordowaniu Sadata, osiadł Niemczech Zachodnich [23] w 1986 roku i na nowo powołał Aparat.
Spotkanie założycieli BM, trzeci od lewej Hassan al-Banna (1928)
Instytucja ta jest nie tylko odpowiedzialna za publiczne działania Bractwa, ale również jest zamieszana w prowadzenie grup terrorystycznych i ich finansowanie. Grupy te przeprowadzały ataki również na amerykańskiej ziemi. Na przykład Chakib Ben Makhlouf, jeden z najbardziej prominentnych liderów genewskiego BM, jest również przewodniczącym Federation of Islamic Organizations in Europe (FIOE) (do FIOE należy również Liga Muzułmańska w RP – przyp.red). Egipski parlamentarzysta i ekspert ds. terroryzmu Abdel Rahim Ali opisał go jako „jednego z najbardziej niebezpiecznych międzynarodowych działaczy Bractwa”[24]. Egipski generał Fouad Allam, który w latach 60 i 70 inwigilował BM, potwierdza te informacje i dodaje, że w Genewie organizacja zapewniła środki na założenie al-Gama’a al-Islamiyya [25].
Późniejsze wpływy
Najważniejszym zadaniem Aparatu Międzynarodowego jest prowadzenie infiltracji i rekrutacji wśród wojskowych, polityków, pracowników edukacji i agencji wywiadowczych wybranych państw zachodnich, co nazywa się „dżihadem cywilizacyjnym”.
Pojęcie to pojawiło się w 1991 roku w dokumencie przedstawiającym cele Bractwa Muzułmańskiego w Ameryce Północnej, pt. „The Explanatory Memorandum”. Dokument był dowodem w 2008 roku w procesie Holy Land Foundation (HLF) o finansowanie terroryzmu – było to działanie na największą skalę w historii USA [26]. W 2009 roku pięciu liderów BM zostało oskarżonych o wspieranie Hamasu, palestyńskiej filii Bractwa powszechnie uważanej za organizację terrorystyczną.
Lata 80 i 90 to dwie najważniejsze dekady dla „cywilizacji dżihadu”. W tym okresie Hamas zmienił się z organizacji charytatywnej, próbującej podbić serca Palestyńczyków, w grupę stricte terrorystyczną. W pierwszej intifadzie (grudzień 1987 – wrzesień 1993), położono również podwaliny pod al-Kaidę poprzez nowo założoną Maktab al-Khidamat (MAK, the Services Bureau), znaną również jako Maktab Khidamat al-Mujahidin al-Arab (the Services Bureau of Arab Jihadists) oraz Afghan Services Bureau.
Podczas gdy dżihadyści ściągnęli do Afganistanu i Pakistanu, żeby walczyć z sowiecką okupacją, BM było zajęte rekrutowaniem nowych dżihadystów poprzez biura MAK na terenie całego Bliskiego Wschodu. W 1984 roku, działacz Bractwa Abdullah Azzam założył biuro MAK w Jordanii [27]. Jego filozofia pomogła zorganizować ruch „globalnego islamu” BM, dzięki czemu zdobył sobie przydomek „ojca światowego dżihadu”[28]. Co nie mniej ważne, jego filozofia zainspirowała GI i Egyptian Islamic Jihad (EIJ), by również eksportowały swój terroryzm. Był również inspiracją dla Osamy Bin Ladena, który był jego studentem na jednym z saudyjskich uniwersytetów [29].
U źródeł ISIS
W 1985 Azzam, bin Laden i Ayman Zawahiri, lider Takfir wa-l-Hijra, który uciekł z Egiptu po morderstwie Sadata, założyli Maktab al-Khidamat w Pakistanie, a z czasem MAK przerodził się w al-Kaidę. W międzyczasie MAK w Jordanii wcielił w swoje szeregi jednego z najbardziej brutalnych terrorystów naszych czasów, Abu Musaba az-Zarkawiego [30].
Demonstracja pod Białym Domem za rządów Obamy
Pod wodzą byłego lidera BM Abu Muhammada Maqdisiego, w 1999 Zarkawi założył Jama’at al-Tawhid wa-l-Jihad (Organization of Monotheism and Jihad), która sześć lat później przerodziła się w al-Kaidę w Iraku (AQI). W 2004 roku Zarkawi zawiązał sojusz z bin Ladenem. Po śmierci Zarkawiego w 2006 roku (w nalocie amerykańskim) jego grupa zmieniła się w ISIS.
W 2014 roku w wywiadzie dla Al-Arabiya News, lider Bractwa Jusuf Karadawi przyznał, że przywódca ISIS Abu Bakr Baghdadi był członkiem BM [31]. Wielu przywódców BM wyraziło publicznie poparcie dla ISIS, wśród nich pochodzący z Kataru szejk Wagdy Ghoneim [32].
Obecne relacje al-Kaidy z Bractwem są niejasne. Zawahiri twierdzi, że związki BM z bin Ladenem osłabły w latach 80 ze względu na różnice w poglądach na antysowiecką kampanię w Afganistanie [33], natomiast w wątpliwość poddaje to Tharwat Kherbawy, najwyższy rangą członek BM, który odszedł z organizacji [34]. Istnieją również inne dowody, że Bractwo nadal ma związki organizacyjne z al-Kaidą. Na przykład po odsunięciu prezydenta Egiptu Morsiego od władzy, w 2013 roku, Zawahiri opublikował nagranie, na którym w imieniu Morsiego krytykuje egipskich salafistów za to, że formalnie nigdy nie przyłączyli się do partii BM (Partii Wolności i Sprawiedliwości), co pomogłoby wprowadzić szariat [35]. Innym razem Zawahiri skrytykował zdetronizowanego prezydenta za robienie polityki ze swoimi oponentami[36], w końcu jednak wzywał do uwolnienia go oraz udzielał mu poparcia podczas procesu o podżeganie do mordowania przeciwników reżimu oraz o szpiegostwo na rzecz zagranicznych grup terrorystycznych, w tym Hamasu, Hezbollahu i irańskiej Gwardii Rewolucyjnej [37].
Politycy czy dżihadyści?
Uporczywe poparcie administracji Obamy dla reżimu Morsiego i jej nieustanne wysiłki, żeby pokazać Bractwo Muzułmańskie jako organizację umiarkowaną, są bezsensowne nie tylko ze względu na to, że BM jest kolebką najgorszych współczesnych grup terrorystycznych, ale również ze względu na fakt, że przemoc jest samą esencją i celem tego ruchu. Chodzi im o przywrócenie kalifatu poprzez brutalny dżihad. Jeśli Bractwo porzuciłoby ten fundamentalny cel, straciłoby jedyny powód swojego istnienia. Właśnie dlatego al-Banna stosował militarną terminologię budując struktury BM i nazywając organizację „batalionem Allaha” [38]; do dziś określa się tak zarząd BM. Właśnie dlatego tacy liderzy Bractwa, jak Abdel Moneim Abul Futuh [39] są osobiście zaangażowani w agresywny dżihad.
Co więcej, Sekretny Aparat nadal działa dzięki nowym rekrutom, którzy przechodzą trening wojskowy między innymi w 95 Brigade[40], która została założona w 1995 roku i odegrała ważną rolę w zamieszkach ze stycznia 2011 roku, które doprowadziły do upadku Mubaraka. W serii wywiadów dla telewizji Al-Jazeera OsamaYassin, były minister w gabinecie Morsiego ujawnił, jak członkowie tej brygady traktowali swoich oponentów: porywali ich, bili i torturowali, rzucali w nich również koktailami Mołotowa [41]. Kiedy jedna z egipskich gazet poruszyła ten temat [42], BM stwierdziło, że to żart. Jednak to właśnie jego działacze byli zamieszani w zabójstwa przeciwników. W marcu 2014 dwóch członków Bractwa zostało skazanych na śmierć po opublikowaniu online filmu, na którym zepchnęli nastolatka z budynku [43].
Zgodnie ze standardami BM i jego wewnętrznymi regulacjami [44], jest 10 niezmiennych thawabit (przykazań) w bai’a (islamskiej przysiędze wierności). Czwarte z tych przykazań dotyczy agresywnego dżihadu i męczeństwa [45], które zdaniem BM jest obowiązkiem każdego jednego muzułmanina, jak również ich obowiązkiem jako organizacji.
Niestety, wielu amerykańskich specjalistów albo otrzymuje pieniądze z zagranicy albo z innych powodów ignoruje te fakty, aktywnie angażując się w kampanię dezinformacji. Na przykład Brookings Institute w swoim artykule kompletnie zniekształcił znacznie „czwartego przykazania” stwierdzając, że „w trakcie tworzenia demokracji i relatywnej wolności politycznej, BM musi poddać się zasadom demokracji i jej instytucjom”[46].
W rzeczywistości wyglądało to inaczej. Po obaleniu Mubaraka Bractwo przejęło władzę dzięki sfingowanym wyborom prezydenckim [47], w których wyniesiono Mohameda Morsiego do pałacu prezydenckiego, a jego brutalne i niedemokratyczne rządy wywołały protesty na wielką skalę w całym kraju i doprowadziły do obalenia Morsiego w bezkrwawym zamachu.
Islamscy reformatorzy
Sama brutalność ISIS i różnych związanych z BM i inspirujących się nim grup terrorystycznych na całym Bliskim Wschodzie doprowadziła do odrodzenia mainstreamowych islamistycznych ruchów reformatorskich, które cieszą się większą popularnością niż samo BM. Odrodzenie ruchów reformatorskich nie spotkało się jednak z należytym zainteresowaniem Zachodu.
Na przykład Islam Behery, jeden z heroicznych liderów tego ruchu, spędził rok w więzieniu za bluźnierstwo i obrażanie Uniwersytetu Al-Azhar oraz sunnickiej doktryny w swoim programie telewizyjnym [49]. Przez dwa lata jego program był poświęcony brutalności i terroryzmowi doktryny sunnickiej oferując nieteokratyczną, liberalną interpretację islamu, która wymusza separację państwa od religii. Behery uzyskał łaskę prezydencką w grudniu 2016 roku, co było precedensem w historii Egiptu.
Kolejnym zwolennikiem reformacji i wolności myśli jest Ibrahim Issa, popularny egipski komentator, prezenter telewizyjny, właściciel i redaktor naczelny niezależnej gazety Al-Maqal. Wcześniej Issa igłosił, że kończy swój show ze względu na „bieżące wydarzenia”, rozbudzając spekulacje, że miało to związek z presją Arabii Saudyjskiej na reżim egipski ze względu na wcześniejszą krytykę wahabizmu przez Issę [50], Jego sprzeciw wobec BM sprawił, że jest jednym z najważniejszych celów terrorystów, a w 2015 roku wydano na niego oficjalną fatwę uznającą go za „niewiernego”[51].
Kolejnym bohaterem islamskiej reformacji, któremu grozi obecnie aresztowanie pod zarzutem bluźnierstwa, jest popularny pisarz i sekularysta Sayyed Qemani. Jego przewiną było stwierdzenie głośno, że Uniwersytet Al-Azhar powinien zostać uznany za organizację terrorystyczną [52]. Behery, Qemani i im podobni cieszą się poparciem najważniejszych osób ze świata mediów w Egipcie jak i na Bliskim Wschodzie, i doprowadzili do dramatycznych zmian w islamskim dyskursie politycznym, jednak na Zachodzie nikt nie wie o ich bohaterskiej walce.
Wojna ideowa przechodzi dziś na Bliskim Wschodzie w dynamiczną fazę. Mimo że region zajmują w większości pokojowo nastawieni muzułmanie, jednak są oni spychani na margines przez zachodnie poparcie dla Bractwa i fakt, że Zachód nie chce uznać BM za organizację terrorystyczną.
Wnioski
Śmiercionośny kult BM jest przyczyną trwającego prawie 100 lat terroru, od czasów, gdy młody Hassan al-Banna zaangażował się w zastraszanie i dręczenie chrześcijan i umiarkowanych muzułmanów mieszkających w sąsiedztwie. Od tego czasu Bractwo zdążyło założyć Hamas i skrzydło palestyńskie. Trzech z działaczy BM założyło Al-Kaidę, a jego liderzy siedząc w więzieniu założyli al-Gama’a al-Islamiyya i Egyptian Islamic Jihad. Członkowie BM zrekrutowali założyciela Jama’at al-Tawhid wa-l-Jihad, który rozpoczął modę na wideo z obcinaniem głowy, a jeden z byłych działaczy BM jest obecnie kalifem ISIS. Bractwo ma również inne powiązania z organizacjami, które znajdują się na amerykańskiej liście zagranicznych organizacji terrorystycznych.
Ani Waszyngton, ani żadna inna stolica nie może mieć nadziei na zwalczenie terroryzmu nie zawierając sojuszu z muzułmanami stojącymi na czele walki ideologicznej. Waszyngton mógłby dopuścić tych umiarkowanych muzułmanów do głosu, uznając BM za organizację terrorystyczną.
Bractwo Muzułmańskie nie kryje swoich intencji, czyli zniszczenia „nędznego Zachodu” poprzez infiltrację zachodnich społeczeństw i instytucji oraz rozbicia ich od środka.[53] Uznanie BM za zagraniczną organizację terrorystyczną powstrzyma jego członków od zajmowania ważnych stanowisk w wywiadzie oraz w rządzie Stanów Zjednoczonych. Ten ruch powstrzyma również amerykańskich członków Bractwa przed finansowaniem terroryzmu na całym świecie.
Tłum. Gabbie Batyn, na podst. http://www.meforum.org/
Cynthia Farahat, publicystka Middle East Forum i Al-Maqal, obecnie pracuje nad książką o Bractwie Muzułmańskim.
Przypisy
[1] ABC News, Feb. 10, 2011.
[2] John Esposito, „The Muslim Brotherhood, Terrorism and U.S. Policy,” The Huffington Post (New York), Mar. 22, 2016.
[3] Reuters, Nov. 15, 2014.
[4] The Washington Post, Nov. 17, 2014.
[5] Reuters, Dec. 17, 2015.
[6] Rep. Dave Brat, press release, Brat.House.gov, July 19, 2016.
[7] Abdallah Aqeel, „Al-Sheikh al-Muhadith Ahmad Abdel Rahman al-Banna al-Sa’ati,” AlaqeelAbuMostafa.com, accessed Aug. 30, 2016.
[8] Hassan al-Banna, Mudhakkirat al-Da’wa wa’l-Da’iyah (Cairo: Maktabat al-Shihab, 1979), pp. 17-8, 25-6; Misr al-Balad TV (Cairo), Mar. 19, 2014.
[9] Mahmoud Sabbagh, Haqiqat al-Tanzim al-Khass (Cairo: Etisam Publishing, 1989).
[10] Abdel Rahim Ali, „Abdel Rahman Sendi: Mu’asis al-Tanzim al-Khass bi’l-Ikhwan,” Islamists-Movements.com, Nov. 12, 2015.
[11] „Assessing the Islamist Threat, circa 1946,” Middle East Quarterly, Summer 2006, pp. 76-82; FrontPage Magazine (Sherman Oaks, Calif.), Feb. 13, 2006.
[12] Khaled Mohieddin, Al’an Atakkalam: Mudhakkirat al-Thawra (Cairo: American University of Cairo Press, 1995), p. 45; Hassan Ashmawy, Mudhakkirat Harib (Cairo: Islamic Publishing House, 2000), p.15.
[13] Farouk Taifour, „Al-Juz’ al-Rabi: al-Ikhwan wa’l-Tanzimat al-Sirriya,” Egyptian Institute for Political and Strategic Studies, Cairo, EIPSS-EG.org, Feb. 24, 2016.
[14] „Profile: Egypt’s Muslim Brotherhood,” BBC, Dec. 25, 2013.
[15] Al-Wafd (Cairo), Dec. 14, 2013.
[16] Salah Shadi, Safahat min al-Tarikh (Cairo: Islamic Publishing House, 1987), p. 79.
[17] Ahmad Abdel Majid, Al-Ikhwan wa Abdel Nasser: Al-Qissa al-Kamila li-Tanizm 1965 (Cairo: al-Zahra for Arabic Media, 1991), p. 33.
[18] Tharwat Kharbawi, Sirr al-Ma’bad (Cairo: Nahdet Misr Publishing, 2012), p. 220.
[19] YouTube, „Al-Sadat Yatahadath an al-Gama’a al-Islamiya wa’l-Ikhwan,” May 9, 2012.
[20] Efraim Karsh, Islamic Imperialism: A History (New Haven and London: Yale University Press, 2013; rev. ed.), chap. 12.
[21] TV News (Cairo), June 29, 2012.
[22] Mustafa Mashour, „Al-Jihad huwa al-Sabil,” The Official Muslim Brotherhood Encyclopedia, IkhwanWiki.com, accessed Aug. 31, 2016; idem, „Jihad Is the Way,” trans. Palestinian Media Watch, Jerusalem, Feb. 9, 2011.
[23] Daniel Pipes, „How Islamists Came to Dominate European Islam,” National Review Online, May 25, 2010.
[24] Al-Bawabah News (Cairo), Mar. 11, 2014.
[25] Rifaat Sayed, Hassan al-Banna, al-Sheikh al-Musalah (Cairo: Akhbar al-Youm Publishing, 2004), p. 198
[26] „The Muslim Brotherhood’s Strategic Plan for America—Court document,” The Clarion Project, Washington, D.C., accessed Sept. 1, 2016.
[27] Farouk Taifour, „Hal Kharajat Daesh min Rahm Fikr al-Ikhwan al-Muslimin?” Egyptian Institute for Political and Strategic Studies, Cairo, EIPSS-EG.org.
[28] „Abdullah Azzam: Overview,” Counter Extremist Project, New York, accessed Feb. 9, 2017.
[29] Karsh, Islamic Imperialism, chap. 13.
[30] Elaph (London), July 18, 2005.
[31] Al-Arabiya News Channel (Dubai), Oct. 14, 2014.
[32] „Al-Sheikh Wagdy Ghoneim: La li’l-Tahaluf al-Salibi dudd al-Dawla al-Islamiya,” You Tube, Sept. 19, 2014.
[33] Stephen Lacroix, „Osama bin Laden and the Saudi Muslim Brotherhood,” Foreign Policy, Oct. 3, 2012.
[34] Al-Aan TV (Cairo), Apr. 19, 2014.
[35] „Ta’kib al-Sheikh Ayman al-Zawahiri ala Azl Morsi wa-Tahdid al-Jaish,” You Tube, July 5, 2013.
[36] „Ayman al-Zawahiri Yuwajih Risalat Itab li-Morsi wa-Yadou Allah an Yafuku Asrahou,” You Tube, Feb. 11, 2014; Erich Follath, „Political Stability Eludes Polarized Egypt,” Der Spiegel (Hamburg), July 29, 2013.
[37] Reuters, Dec. 17, 2015.
[38] Banna, Mudhakkirat al-Da’wa, p. 144.
[39] „Abdel Moneim Abul Futuh Yajtami ma’a Haraket Taliban Afghanistan,” You Tube, June 8, 2013.
[40] Al-Wafd (Cairo), Jan. 11, 2013.
[41] Al-Jazeera TV (Cairo), Nov.-Dec. 2011.
[42] Al-Watan (Cairo), Jan. 3, 2013.
[43] Al-Arabiya News, Mar. 29, 2014.
[44] „Bylaws of the International Muslim Brotherhood,” June 1928.
[45] Muhammad Kandil, „Al-Thabit al-Rab’i: al-Jihad Salbiluna,” The Official Muslim Brotherhood Encyclopedia, IkhwanWiki.com, accessed Sept. 1, 2016; „The Muslim Brotherhood: Understanding its Roots and Impact, 1. Overview,” Foundation for Defense of Democracies, Washington, D.C., accessed Feb. 9, 2017.
[46] Umar Ashur, „Hal Ya’ud al-Ikhwan al-Muslimun fi Masr ila’l-Unf al-Siyasi?” Brookings Institute, Washington, D.C., July 30, 2014.
[47] Daniel Pipes and Cynthia Farahat, „Egypt’s Sham Election,” National Review Online, Dec. 6, 2011; Shuruk News (Cairo), Mar. 22, 2016.
[48] Amb. Yahia Najm, Akhbar al-Yom TV (Cairo), in Cynthia Farahat, „CairoGate: Egyptian Diplomat Survives MB Torture Says 'It was like a Nazi camp,'” Dec. 9, 2012.
[49] Al-Ahram (Cairo), Dec. 29, 2015.
[50] Bawabat al-Qahira (Cairo), Jan. 1, 2017.
[51] Bawabat al-Haraqat al-Islamiya (Cairo), Mar. 18, 2015. The fatwa was subsequently broadcast on the official Muslim Brotherhood television channel Rabaa, broadcasting from Turkey. See Al-Arabiya News, Dec. 5, 2017.
[52] Al-Dustur (Cairo), Jan. 3, 2016.
[53] „The Muslim Brotherhood’s Strategic Plan for America—Court document,” The Clarion Project, Washington, D.C., accessed Sep. 1, 2016.
Udostępnij na
