Prezentujemy krótki fragment książki The Persian Night: Iran Under the Khomeinist Revolution, Amira Taheriego, pochodzącego z Iranu pisarza i dziennikarza, komentatora CNN.
Obsesja radykalnych islamistów dotycząca zakrywania kobiecych włosów jest stosunkowo nowym zjawiskiem. W 1981 pierwszy prezydent republiki Iranu Abol-Hassan Banisadr, przedstawił wyniki badań naukowych rzekomo udowodniające, że kobiece włosy emitują promienie, które doprowadzają mężczyzn do szaleństwa.
Aby ochronić społeczeństwo, nowy reżim wydał w 1982 roku ustawę, według której hidżab stał się obowiązkowym strojem dla wszystkich kobiet powyżej szóstego roku życia, niezależnie od wyznania. Przeciwstawienie się temu nakazowi skutkuje karą stu uderzeń rózgą i sześciomiesięcznym więzieniem. Do połowy lat osiemdziesiątych hidżab, którego nie było w islamie przed 1970 rokiem, stał się obowiązującym nakryciem dla milionów kobiet muzułmańskich na całym świecie, włączając w to Europę i Północną Amerykę. Wiele młodych kobiet, zwłaszcza konwertytek z Zachodu, wierzy, że neohidżab jest nieodłączną częścią wiary islamskiej.
Kobiety muzułmańskie mogą się przekonać o fałszywej naturze neoislamskiego hidżabu przeglądając albumy rodzinne: nie znajdą w nich ani jednego zdjęcia kobiety przodka, która miałaby nakrycie na głowie – obecnie narzucane przez islam jako obowiązkowe. Hidżab jest więc niczym innym jak manifestem politycznym, bronią wizualną terrorystów. Jest symbolem ideologii totalitarnej inspirowanej bardziej przez nazizm i komunizm niż przez sam islam, i jest stworzony po to, by generować aparthaid płciowy. Niemniej jednak według Rafsanjaniego [Akbar Hashemi Rafsanjani, prezydent Iranu 1989-97 – red.], ten wizualny rekwizyt terrorystyczny, promowany jest przez ideologów chomenizmu jako fundamentalna wartość – jako filar islamskiej egzystencji i jako nasza najskuteczniejsza broń przeciwko wrogom islamu. Pewna znana chomeinistka napisała: Mocarstwa światowe wiedzą, że hidżab jest fundamentem władzy islamskiej rządu i aby podbić Zatokę Perską i splądrować złoża ropy naftowej, muszą najpierw wyeliminować hidżab.
Dla przeciwstawienia się twierdzeniom islamistów, że hidżab zatrzymuje niebezpieczne, wzbudzające pożądanie promienie emanujące z kobiecych włosów, niektóre kręgi kobiece zaproponowały inną jego formę. Pewna irańska projektantka zaproponowała perukę zrobioną z włosów konia – dzięki niej prawdziwe włosy kobiety pozostawałyby zakryte, lecz nadal wyglądałaby jak człowiek. Niektóre irańskie aktorki sugerują, że będą mogły występować w teatrze i w filmie nosząc takie właśnie peruki. Francuska firma L’Oreal próbowała z kolei reklamować przezroczysty hidżab, który pokazywałby włosy kobiety, ale uwięził niebezpieczne promienie. Chomeiniści nie akceptują żadnego z tych rozwiązań – ich pragnieniem jest publiczny widok kobiet w sytuacji poddaństwa.
Fragment książki The Persian Night: Iran Under the Khomeinist Revolution Amira Taheriego, pochodzącego z Iranu pisarza, autora prac na temat islamskiego terroryzmu.
Tłum. Jagoda Gwizd
Udostępnij na
