Saudyjski dziennikarz Hani Nakszabandi wystąpił przeciwko salafitom, którzy oskarżają sufich o herezje i zboczenie od wiary.
Artykuł na portalu Elaph był reakcją na morderczy zamach terrorystyczny przeciwko sufickim wiernym w meczecie Al-Rawdah na północnym Synaju.
Oto fragmenty artykułu:
Atak zbrojnych ekstremistów na suficki meczet w Egipcie wynika z głębokiego niezrozumienia, szczególnie ze strony salafitów, znaczenia sufizmu w świecie islamskim. To niezrozumienie wynika z dwóch czynników. Pierwszym jest ignorancja salafitów w sprawie istoty sufickiego mistycyzmu i ich zajęcie się zewnętrznymi [przejawami sufizmu], takimi jak szukanie błogosławieństw w grobach świętych, [cześć oddawana] „Przyjaciołom Boga” [tj. sufickim świętym] i [wiara] w cuda dokonywane przez świętych. Drugim [jest to, że] niektórzy sufi przyczynili się do [tego wizerunku] przez ograniczenie sufizmu do akcji raczej niż do idei, a czasami także dodawania pewnego samobiczowania się.
Dlatego sufizm stał się widziany, szczególnie przez salafitów, jako przekleństwo na ciele islamu. Sufizm nie jest szkołą religijną ani teorią, ale ideą opartą na kilku zasadach, takich jak dobroczynność, wyrzeczenie i tolerancja. Być może nadmiar tolerancji jest tym, co przyciąga ogień ekstremistów.
Według jednej z zasad sufickich, raju nie osiągają ludzie, którzy regularnie chodzą do meczetu, podczas gdy ich serca pełne są nienawiści i zawiści, a ich ręce splamione pieniędzmi [ukradzionymi] sierotom i nędzarzom. Raj osiągają uczciwi ludzie, niezależnie od ich religii. Nie interesuje mnie popieranie lub obalanie tej zasady, ale pokazuje to, że samobiczowanie się i czczenie świętych nie jest częścią sufizmu, ale są to ogólne idee o [sposobach] oczyszczenia duszy z przyjemności tego świata…
Salafici zajęli radykalne stanowisko wobec sufizmu w oparciu o nonsens wypowiadany przez niektórych kaznodziei, bez zadania sobie trudu zbadania rzeczywistego znaczenia idei sufickiej i bez świadomości, że wielu [wybitnych] muzułmanów było sufi. Na przykład, imam Al-Ghazali [XI-wieczny perski teolog, prawnik, filozof i mistyk], autor książkiOdrodzenie nauk religijnych; [XIII-wieczny perski poeta i teolog] Dżalal Al-Din Al-Rumi; [założyciel dynastii Ajjubidów w XII w.] Saladin Al-Ajjubi, i [XV-wieczny] turecki wódz wojskowy Muhammad Al-Fattah [tj. osmański sułtan Mehmed Zdobywca]. Czy szukali oni błogosławieństwa w grobach świętych lub wykonywali którąś z praktyk fałszywie przypisywanych sufizmowi?…
Nikt nigdy nie słyszał o sufim, który popełnił morderstwo, podłożył bombę lub obciął komukolwiek głowę. Wręcz przeciwnie, jedną z najważniejszych zasad sufickich jest następująca: “Czynienie dobra jest celem samo w sobie i nie wymaga nagrody”.
Nakszabandi
Niektórzy ludzie posunęli się tak daleko, że oskarżają sufich o herezję lub nawet o zaprzeczanie istnienia Boga i zboczenie od wiary. Nie rozumiem, jak ludzie, którzy wzywają do oczyszczenia serca i duszy, mogą być oskarżani o zaprzeczanie istnieniu Boga. Podczas gdy wiele krajów muzułmańskich wzywa teraz do tolerancji i otwarcia ku innym religiom, powstrzymują się od wspomnienia sufizmu [i nadal uważają go] za odstępczą wiarę lub ideę, której nie można traktować z tolerancją.
Jestem pewien, że jeśli jest cokolwiek, co musimy wyjaśnić ludziom, to jest tym [prawdziwe] znaczenie sufizmu – sufizm bowiem jest niczym poza miłością dobra dla niego samego i na pożytek wszystkim.(P)
Źródło: //www2.memri.org/polish/saudyjski-dziennikarz-po-masakrze-w-meczecie-sufickim-na-synaju-oskarzenia-o-herezje-przeciwko-sufim-wynikaja-z-ignorancji-i-uprzedzen/10013
Udostępnij na
