Zabicie George’a Floyda przez policjanta i następujące po tym protesty w całych USA, wywołały wiele reakcji w prasie arabskiej, która skupiała się na oskarżaniu Ameryki o rasizm i dyskryminację, zarówno wobec własnych obywateli, jak innych narodów.
W reakcji na ten dyskurs palestyński dziennikarz, Abd Al-Ghani Salameh, opublikował artykuł w gazecie Autonomii Palestyńskiej (AP), „Al-Ayyam” zatytułowany „O jakim rasizmie mówicie?”. Poniżej fragmenty tego artykułu.
* * *
„Zamordowanie amerykańskiego obywatela, George’a Floyda przez policjanta ujawniło rozmiary rasizmu, jaki panuje w amerykańskim społeczeństwie. Ta sprawa jednak nie jest pierwszą tego rodzaju. Amerykańska policja jest często ostra wobec czarnych podejrzanych. Przejawy rasizmu nie ograniczają się do brutalności policyjnej, ale także charakteryzują inne obszary. (…)
Tragedia Floyda jest także okazją dla nas, Arabów, by zbadać rodzaje rasizmu, jaki istnieje od tysiącleci w naszych społeczeństwach: rasizm wobec czarnych, wobec kobiet, wobec mniejszości, wobec ludzi innych wyznań i sekt, i wobec niepełnosprawnych. Tak jak żądamy ujawnienia amerykańskiego, izraelskiego lub europejskiego rasizmu wobec muzułmańskich społeczności, musimy także zbadać własny rasizm, przyznać jego istnienie i dopiero wtedy podjąć na nowo naszą słuszną kampanię przeciwko wszelkim formom dyskryminacji i rasizmu. Inaczej nasza krytyka rasizmu Ameryki i Izraela jest kompletnie bez znaczenia. (…)
Wydaje się, że rasizm jest zakorzeniony w arabskich społeczeństwach od bardzo dawna. Arabscy handlarze niewolnikami przez stulecia kursowali po Oceanie Indyjskim, przewożąc afrykańskich niewolników na Półwysep Arabski, a stamtąd do krajów Starego Świata. Kiedy pojawił się islam i wezwał do sprawiedliwości i niedyskryminacji, i zachęcał do wyzwolenia niewolników, ponieważ wszyscy ludzie są równi, [arabskie] społeczeństwo nie posłuchało tego bożego wezwania…
W arabskiej kulturze kolor czarny ma negatywne, naganne i pesymistyczne konotacje, podczas gdy kolor biały jest kojarzony z czystością, pięknem i optymizmem. Ten kulturowy [trend] odzwierciedla się w różnych popularnych przysłowiach i powiedzeniach, takich jak przekleństwo: „Niechaj Allah zaczerni ci twarz”. (…) Arabskie przysłowie mówi: „Kiedy czarny człowiek jest głodny, kradnie, a kiedy jest najedzony, cudzołoży”. Powiedzenie „czarna, ale piękna” ma rasistowskie tony, jak gdyby uroda zmiękczała „przestępstwo” bycia ciemnoskórą. (…) W dodatku do rasizmu wobec czarnych są w naszych społeczeństwach setki przykładów rasizmu wobec azjatyckich i afrykańskich służących i robotników, szczególnie w Libanie i w Zatoce, ale także w reszcie krajów arabskich. Dochodzi do tego, że są bici, aresztowani, pozbawiani snu, poniżani i okradani z płacy – to traktowanie, które nie spełnia najniższych standardów człowieczeństwa.
Ponadto istnieje nawet jeszcze gorsza dyskryminacja wobec kobiet. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Organization for Economic Cooperation and Development (OECD) o dyskryminacji kobiet na całym świecie, umieściło Jemen na pierwszym miejscu, a po nim Sudan i Somalię. Arabia Saudyjska i Liban były na pierwszym miejscu [wśród krajów], których prawo rodzinne dyskryminuje kobiety. Arabska kobieta nadal jest narażona na bicie i poniżanie przez jej męża i innych mężczyzn w rodzinie, którzy [mogą] pozbawić ją spadku i nie pozwolić na widzenie jej dzieci, jeśli jest rozwiedziona.
Jeśli chodzi o dyskryminację każdego, kto jest innego wyznania lub sekty, jest to najpoważniejsze zjawisko [opisane tutaj], szczególnie w ostatnich dziesięcioleciach, podczas których wywołało wojny domowe, konflikty sekciarskie, akty terroru wobec niewinnych ludzi i takfir [oskarżenia o herezję] oraz oskarżenia o zdradę.
Rasizm w naszych społeczeństwach jest paskudnym zjawiskiem społecznym i wstrętnym zaburzeniem psychicznym, które musimy wyczyścić z naszych serc, zanim skrytykujemy innych za rasizm”.(jp)
Źródło: memri.org
Udostępnij na
