Definicja „islamofobii” wiecznie nieżywa?

Judith Bergman

All-Party Parliamentary Group (APPG) on British Muslims [1] rozpoczęła formalnie pracę nad ustaleniem „roboczej definicji islamofobii, którą będą mogli szeroko zaakceptować muzułmanie, partie polityczne i rząd”.

AAPG on British Muslims, według jej strony internetowej, została założona w lipcu 2017 r. Przewodniczą jej posłowie do parlamentu Anna Soubry i Wes Streeting i w założeniu ma budować dalej na pracy poprzedniej komisji parlamentarnej o islamofobii. Ta komisja z kolei powstała w wyniku spotkania w Izbie Gmin w marcu 2010 r. zorganizowanego przez, między innymi, Muslim Council of Britain (MCB) – największą muzułmańską organizację w Wielkiej Brytanii, która twierdzi, że reprezentuje brytyjskich muzułmanów – a która jest związana z Bractwem Muzułmańskim [2].

Celem spotkania było „omówienie narastającej serii ataków we wszystkich formach na brytyjskich muzułmanów”. Spotkanie, w którym uczestniczyli też posłowie, policja i urzędnicy państwowi, wezwało do ustanowienia APPG w sprawie islamofobii. W listopadzie 2010 r. utworzono AAPG on Islamophobia, co jej przewodniczący, konserwatysta Kris Hopkins, określił jako „doniosłą okazję”. Powiedział, że celem jest „zaproponowanie przemyślanej, opartej na dowodach polityki, by przeciwdziałać islamofobii, gdziekolwiek ona istnieje”. Nowo założona AAPG szybko jednak wpadła w kłopoty. Okazało się, że muzułmańska organizacja wyznaczona na jej sekretariat była muzułmańską organizacją ekstremistyczną iENGAGE, która zmieniła nazwę na MEND [3].

Tymczasem praca przeciwko „islamofobii” trwała nadal na innych forach. W 2012 r. Minister ds. Wiary i Społeczności, baronessa Warsi – która była także współprzewodniczącą AAPG on Islamophobia, a teraz jest skarbniczką AAPG on British Muslims — pomogła stworzyć rządową grupę roboczą przeciwko islamofobii pod nazwą „Anti-Muslim Hatred Working Group”.

Anti-Muslim Hatred Working Group składa się z „przedstawicieli muzułmańskiej społeczności, niezależnych ekspertów, akademików i departamentów rządowych”, obejmując między innymi Biuro Prokuratora Generalnego, Koronną Służbę Prokuratorską, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, Ministerstwo Sprawiedliwości, Biuro Spraw Zagranicznych oraz Wspólnoty i Narodową Radę Szefów Policji. Najwyższym priorytetem Anti-Muslim Hatred Working Group jest „przeciwstawianie się skrajnej prawicy i kontr-dżihadystom”. Wydaje się osobliwe, że priorytetem rządu jest „przeciwstawianie się” ludziom, którzy są przeciwni dżihadowi; można by zakładać, że brytyjski rząd także jest przeciwko dżihadowi.

Jeden z członków Anti-Muslim Hatred Working Group, Akeela Ahmed, który reprezentuje organizację „Hope not Hate”, powiedział: „Jedną z udanych inicjatyw grupy [Anti-Muslim Hatred Working Group] była petycja do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych o finansowanie ochrony meczetów przed atakami w całym Zjednoczonym Królestwie. Był ostry wzrost takich incydentów w wyniku zamordowania Lee Rigby’ego w 2013 r. przez islamskich ekstremistów. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych zgodziło się przyznać 2 miliony funtów na okres trzech lat na obronę instytucji wiary”.

Według logiki rządu brytyjskiego, gdy muzułmanie zasztyletowali i obcięli głowę żołnierzowi armii brytyjskiej, Lee Rigby’emu, w biały dzień w Londynie, to muzułmańskie instytucje potrzebowały ochrony – nie brytyjskie.

Innymi priorytetami „Anti-Muslim Hatred Working Group” są „kampania świadomości w transporcie publicznym, by zachęcić do informowania o incydentach nienawiści antymuzułmańskiej [jedna taka kampania odbyła się w październiku 2017 r.], o antymuzułmańskim zastraszaniu w szkołach, oraz szerzenie wiedzy o muzułmanach w mediach”.

Premier Theresa May określiła w zeszłym roku „islamofobię” jako „ekstremizm” i porównała ją do islamskiego terroryzmu: „Terroryzm, ekstremizm i nienawiść przybierają wiele postaci; i nasze zdecydowanie uporania się z nimi musi być takie samo, niezależnie od tego, kto jest odpowiedzialny… było zbyt dużo tolerancji wobec ekstremizmu w naszym kraju przez wiele lat – a to znaczy ekstremizmu każdego rodzaju, włącznie z islamofobią”.

Mimo usilnej działalności rządowej, by zwalczać „islamofobię”, AAPG for British Muslims nadal jest niezadowolona. W październiku 2017 baronessa Warsi oświadczyła, że „jest najwyższa pora na sformułowanie definicji islamofobii. Aby postawić fundamentalne wyzwanie nienawiści leżącej u podstaw przestępstw nienawiści, musimy zdefiniować, czym ta nienawiść jest”. Warsi poprosiła w tym celu brytyjskiego wiceministra ds. społeczności i samorządów, lorda Bourne of Aberystwyth, „by spotkał się z reprezentantami społeczności pod kierownictwem All-Party Parliamentary Group on British Muslims, by pracować razem nad definicją”.

Lord Bourne odpowiedział, że z przyjemnością spotka się z grupą, ale nie akceptuje potrzeby ostatecznej definicji islamofobii. Według Bourne’a, rząd „nie udziela obecnie poparcia żadnej konkretnej definicji islamofobii. Poprzednim próbom zdefiniowania tego terminu nie udało się osiągnąć konsensusu lub szerokiej akceptacji”.(…)

APPG on British Muslims nie zniechęciła się odpowiedzią ministra. W kwietniu 2018 r. opublikowała wezwanie o wkład do przyszłego raportu o definiowaniu „islamofobii” — które baronessa Warsi wysłała bezpośrednio do wielu organizacji, włącznie ze związaną z Bractwem Muzułmańskim Muzułmańską Radą Brytanii i do ekstremistycznej MEND.

Pod koniec tego opublikowanego wezwania AAPG pokrótce wspomina wolność słowa jako problem, który „leży poza zasięgiem tego raportu”.

Można przypuszczać, że planowany raport i praca nad znalezieniem definicji „islamofobii” mają na celu skuteczne zniszczenie tego, co pozostało z wolności słowa w Wielkiej Brytanii, gdzie władze już energicznie ścigają i wnoszą do sądu sprawy z oskarżenia o „islamofobię”.
________________________________________
[1] APPG są nieformalnymi grupami posłów z wszystkich partii, składającymi się z członków Izby Gmin i Izby Lordów. Nie mają oficjalnego statusu w Parlamencie.
[2] W 2015 r. raport rządu Zjednoczonego Królestwa stwierdzał, że Bractwo Muzułmańskie „odegrało ważną rolę w założeniu, a następnie kierowaniu Muzułmańską Rada Brytanii”.
[3] MEND jest także znana jako ekstremistyczna organizacja muzułmańska.

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Źródło tekstu polskiego: http://www.listyznaszegosadu.pl/notatki/wielka-brytania-nowa-akcja-na-rzecz-islamskich-praw-o-bluznierstwie

Judith Bergman – izraelska autorka, publicystka i badaczka. Studiowała nauki polityczne oraz prawo na The London School of Economics.

Tytuł – red. Euroislamu

Udostępnij na