UNRWA wspiera terrorystów, kształci dzieci na terrorystów i pozwala, żeby w jej obiektach znajdowały się oddziały bojowników i wyrzutnie rakiet. ONZ ponosi za to odpowiedzialność, pozwalając, aby to trwało.
Nadszedł czas, aby wziąć pod uwagę początki UNRWA, zainicjowanej przez mediatora ONZ z 1948 r., Folke Bernadotte, który jako pierwszy przedstawił „niezbywalne prawo powrotu do Palestyny” jako przeciwwagę żydowskich aspiracji powrotu do Syjonu, później uchwalone przez Izrael jako konstytucyjne Prawo Powrotu, które pozwala wszystkim Żydom na wjazd do Izraela.
Nadszedł czas, aby zdjąć rękawiczki i ostatecznie zdefiniować UNRWA jako wrogą organizację oraz zbadać odpowiedzialność karną Komisarza Generalnego UNRWA, który ponosi bezpośrednią odpowiedzialność za ogromne ilości broni w szkołach UNRWA, odkryte przez IDF. Poinformowało o tym szerzej wznowione przez oficera IDF w służbie czynnej Lobby Izraelskiego Knesetu Na Rzecz Zmiany Polityki UNRWA.
Dochodzenie karne dotyczące UNRWA w Hadze powinno się skupić się na jej bezpośrednim zaangażowaniu w działania terrorystyczne.
Wystarczy, że jeden członek Knesetu zwróci się do wydziału badawczego Knesetu o zebranie dowodów w celu przedstawienia ich Sekretarzowi Generalnemu ONZ z zarzutami popełnienia zbrodni wojennych przez UNRWA. To rozpocznie drogę w kierunku prezentacji sprawy w Hadze.
Należałoby poprosić przynajmniej jednego darczyńcę UNRWA o reaktywację uśpionej RWG –REFUGEE WORKING GROUP, by jako darczyńcy UNRWA nadzorowali budżet UNRWA wynoszący 1,6 miliarda dolarów, przy czym ogromna ilość środków otrzymywana jest w gotówce i nie jest rozliczana.
Zrewitalizowana RWG zbadałaby przejrzystość wykorzystania 1,6 miliarda dolarów rocznych darowizn od 68 krajów-darczyńców i 33 organizacji – większość z nich, jak wspomniano powyżej, w gotówce i nierozliczona – tak, by fundusze dla UNRWA nie trafiały już do kufrów organizacji terrorystycznych, które obecnie kontrolują skarbiec UNRWA.
RWG zostałaby poproszona o sprawdzenie pracowników UNRWA powiązanych z Hamasem, Islamskim Dżihadem lub Fatahem, zgodnie z prawami krajów-darczyńców, które zabraniają udzielania pomocy jakimkolwiek podmiotom terrorystycznym.
Ponieważ UNRWA ponosi odpowiedzialność za twierdzenie, że istnieje ponad 5 milionów potomków arabskich uchodźców z wojny 1948 r., którzy nadal nazywają siebie uchodźcami, logiczne wydaje się stosowanie zasad działania jedynej innej organizacji ONZ zajmującej się uchodźcami w całej reszcie świata, UNHCR – Wysoka Komisja ONZ ds. Uchodźców – w celu promowania trwałych przesiedleń czwartego i piątego pokolenia uchodźców, którzy przez ostatnie siedem dekad żyli jako „wieczni uchodźcy”.
Polityka UNRWA zawsze zakładała, że przesiedlenie palestyńskich uchodźców arabskich z wojny 1948 r. zaszkodzi ich mitycznemu „prawu do powrotu”, które zostało wzmocnione tysiącami graffiti rozsianych we wszystkich placówkach UNRWA, wzywających do dżihadu i pochwały męczenników i morderców. Dzieje się tak podczas promowania „prawa do powrotu” przy użyciu broni, wraz z nowym programem nauczania UNRWA, opartym na dżihadzie, gloryfikowaniu męczenników i podżeganiu przeciwko Żydom.
Nie ma usprawiedliwienia dla indoktrynacji dzieci w szkołach ONZ do przemocy, ponieważ motto edukacji ONZ brzmi: „Pokój zaczyna się tutaj”, a 58% budżetu UNRWA wydawane jest na „edukację” UNRWA.
Nie ma powodu, dla którego odnowiona RWG nie mogłaby również żądać dokładnej kontroli czy nie ma broni we wszystkich obiektach UNRWA, zaprzestania wszelkich szkoleń wojskowych uczniów UNRWA i usunięcia wszelkich tekstów AP wychwalających masową morderczynię, Dalal Al Mugrabi oraz innych terrorystów we wszystkich szkołach UNRWA.
David Bedein
Dziennikarz kierujący Israel Resource News Agency oraz Center for Near East Policy Research. Autor książki Where has all the flour gone: The whims and waste of UNRWA refugee policy. Bedein nakręcił również wiele filmów.
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Udostępnij na
