Współczesna Francja jest krajem najciężej doświadczonym przez zbrodnie terrorystyczne. W ciągu ostatnich 10 lat zamachowcy przeprowadzili ponad 50 ataków, w których blisko 300 osób straciło życie, a ponad 1000 zostało rannych. Wśród ofiar nie brakuje dzieci i kobiet.
Rozmiar cierpień indywidualnych oraz społeczne skutki zbiorowej traumy, będącej wynikiem terroryzmu, sprawiły, że władze Francji podjęły decyzję o budowie muzeum. Koncepcja stałej wystawy obejmuje pokazanie ewolucji terroryzmu – od zamachu na Napoleona po dżihadystyczne egzekucje redaktorów „Charlie Hebdo” i młodzieży na koncercie w paryskiej hali Bataclan.
Na ekspozycji nie zabraknie postaci zamordowanego nauczyciela Samuela Paty, który zginął, bo na zajęciach poświęconych wolności słowa pokazywał karykatury Mahometa. W miejscu pamięci mają być wymienione nazwiska ofiar zamachów terrorystycznych we Francji oraz francuskich ofiar zamachów za granicą, które zginęły po 1974 roku, kiedy to Ilich Ramírez Sánchez, zwany Carlosem, dokonał zamachu bombowego na paryską aptekę. Ten zamachowiec działał z pobudek komunistycznych, a następnie islamistycznych.
Prezydent Francji Emmanuel Macron zobowiązał się we wrześniu 2018 roku do stworzenia muzeum pamięci, którego zadaniem byłoby upamiętnienie ofiar ataków terrorystycznych. Nowe muzeum ma powstać w okolicach Paryża (dokładna lokalizacja nie jest jeszcze znana). Otwarcie planuje się najdalej na rok 2027. Eksponaty gromadzone są jednak już teraz.
Projektanci ekspozycji zaczęli identyfikować przedmioty i dokumenty, które mogłyby być wystawione, takie jak wiadomości tekstowe wysłane przez ofiary, akta sądowe, a także wiersze i rysunki pozostawione przez ludzi, którzy spontanicznie upamiętniają ofiary terroryzmu.
Twórcy koncepcji chcą, by dzięki niej Francja mogła skonfrontować się z problemem i zrozumieć go. Mają zamiar pokazać, jak Francja i inne kraje dotknięte terroryzmem reagowały na zamachy w ciągu ostatnich 50 lat. Chcą przede wszystkim podkreślić wytrzymałość narodu i jego niezłomną wolę walki z terrorystami. Henry Rousso, pochodzący z Egiptu francuski historyk, który nadzoruje projekt, podkreśla, że ma to być również „forma oporu poprzez kulturę, wiedzę, inteligencję i przekazywanie doświadczeń”.
