Przekleństwo hidżabu

Majid Rafizadeh

Niedawno sąd irański skazał 43-letnią Shaparak Shajarizedah na dwa lata więzienia w zawieszeniu na 18 lat za to, że publicznie zdjęła chustę, okrywającą jej głowę.

W dzieciństwie, w Iranie, ciszę naszego pogrążonego we śnie domu przerywały krzyki mojej siostry. Budziły ją koszmary tak straszne, że bała się z powrotem zasnąć. Wszyscy zawsze chcieliśmy, żeby podzieliła się z nami tymi lękami, ale ciągle odmawiała. Tej nocy, gdy w końcu się przed nami otworzyła, całe jej ciało trzęsło się ze strachu. Bojąc się zadać to pytanie na głos, moja dziewięcioletnia wtedy siostra szepnęła: „Czy Allah powiesi mnie za włosy? Nauczyciel Koranu w szkole powiedział nam, że jeśli pokażemy włosy publicznie, w zaświatach Bóg powiesi nas za włosy i będzie nas torturować w nieskończoność, a jeśli urzemy – wskrzesi nas, żeby znów torturować” – szlochała. „Poszłam do sklepu spożywczego i zapomniałem założyć hidżab; czy Bóg będzie mnie torturować w nieskończoność”?

Moja siostra chodziła wtedy do jednej z dziesiątek tysięcy szkół, prowadzonych –  zarówno w Iranie, jak i za granicą –  zgodnie z prawem szariatu Islamskiej Republiki Iranu. Wielu nauczycieli religii i Koranu w tych szkołach stosuje powyższy przykład, by przestrzec dziewczyny przed publicznym pokazywaniem włosów. Wywodzi się to z pewnego hadisu, zapisu o wypowiedziach i czynach Mahometa.

Prawo szariatu nie polega wyłącznie na umieszczaniu przywódców religijnych na stanowiskach władzy. Chodzi również o kontrolowanie codziennych działań ludzi i każdego aspektu ich życia

Jak podaje ów hadis, Ali – zięć i zarazem kuzyn proroka – oraz jego żona – córka proroka, oświadczyli, że widzieli, jak Mahomet płacze. Spytali o powód, a on odpowiedział: „W noc Wniebowstąpienia (Mairaj) widziałem, jakie kary przeżywały niektóre kobiety. Dziś przypomniałem sobie te sceny, dlatego się martwię. Poprosili: 'Powiedz nam, co widziałeś’? Odpowiedział: 'Widziałem kobietę powieszoną za włosy a jej mózg się gotował'”. To była kara tej kobiety za to, że nie schowała włosów przed ludźmi.

Dlaczego ci nauczyciele mieliby opowiadać o tych przerażających karach, gdy ich uczniowie mają zaledwie osiem czy dziewięć lat? Cóż, najlepiej jest indoktrynować i prać ludziom mózgi, gdy są młodzi. Są niedoinformowani i ufni. Poza tym strach jest potężnym narzędziem wykorzystywanym przez radykalnych muzułmanów, żeby zmusić ludzi do wiary w ich skrajne ideały oraz do przestrzegania praktyk i żądań ich przywódców.

Strach przed odkrywaniem włosów zasiewany jest nie tylko w szkołach czy meczetach. Gdy prawo szariatu wkroczy już w świat establishmentu politycznego, wymaga jednoczesnego wprowadzenia islamskiego systemu sądownictwa, za pomocą którego można nakładać surowe kary na ludzi nie przestrzegających bożych nakazów.

Jest wiele filmów, takich jak na przykład ten pokazujący młodą dziewczynę w Iranie, publicznie pobitą przez policję religijną za to, że niewystarczająco zasłoniła włosy. Wiele muzułmanek kobiet, również w mojej rodzinie, boi się zdjąć hidżab, mimo że są to osoby dorosłe i niekoniecznie wierzące, a nawet mieszkające w miejscu, w którym nie ma konieczności noszenia hidżabu. Strach przed pokazywaniem włosów i konsekwencje, z którymi mogą się zmagać fizycznie i duchowo, wciąż prześladują je i wpływają na wybory dokonywane w codziennym życiu.

 Kobieta (po prawej) pobita przez "policję moralności" w Iranie za brak hidżabu

Kobieta (po prawej) pobita przez „policję moralności” w Iranie za brak hidżabu

Jak widać z procesu narzucania prawa szariatu w Iranie i na obszarach rządzonych przez ugrupowania islamistyczne, prawo szariatu nie polega wyłącznie na umieszczaniu przywódców religijnych na stanowiskach władzy, aby rządzili narodem. Chodzi również o kontrolowanie codziennych działań ludzi i każdego aspektu ich życia, w tym również ciał. Dlatego należy powstrzymać radykalne nauczanie w szkołach i meczetach, zanim szariat zdominuje społeczeństwo.

Moja siostra wciąż boi się zdjąć hidżab z powodu tych przerażających opowieści wbitych jej do głowy przez radykalnych islamskich nauczycieli, gdy była mała. Tkwi to w jej podświadomości, tak jak i w podświadomości wielu innych dziewczyn. Ile jeszcze małych dziewczynek musi się budzić z tych koszmarów? Nadal mam nadzieję, że nastanie dzień, w którym siostra będzie mogła w spokoju przespać noc, dzień, gdy małe dziewczynki – siedzące na tych samych lekcjach, gdzie ich umysły wypełniane są przerażającymi scenami – pewnego dnia będą mogły bezpiecznie odkryć włosy i spokojnie zasnąć. Dopóki to nie nastąpi, ja również nie spocznę.

Tłumaczenie Memphis, na podst. https://www.gatestoneinstitute.org/12804/hijab-chronicles

Majid Rafizadeh – absolwent i wykładowca Harvardu, politolog, przewodniczący International American Council on the Middle East. Kontakt: Dr.rafizadeh@post.harvard.edu.

Tytuł – red. Euroislamu

Udostępnij na
Video signVideo signVideo signVideo sign