W Islamabadzie, w poniedziałek, 1go listopada, chrześcijański duchowny, na którego została wydana fatwa, został pobity cegłami i kijami hokejowymi przez grupę muzułmańskich ekstremistów.
Dr Suleman Nasri Khan, były Afganistański bojownik, skonwertowany na Chrześcijaństwo w 2000 roku, doznał poważnego urazu głowy, pęknięcia ramienia oraz złamania lewej kostki w wyniku napadu dokonanego przez dziesięciu muzułmańskich ekstremistów. Udało mu się zidentyfikować dwóch spośród nich: Allama Atta-Ullah Attari i Allama Masaud Hussaina.
Atak w Chashmie, w pobliżu miasteczka Iqbal w Islamabadzie, był wynikiem fatwy nakazującej zabicie Khana, obecnego pastora kościoła w Gurjat, wydanej przez islamskiego uczonego – Allama Nawazish Aliego. Ten ostatni, jako mufti oraz członek Dawat-e-Islami – organizującej studiowanie Koranu i Sunny – jest uprawniony do wydawania fatw.
Khan (34 l.) uciekł z rodziną z domu w Gurjat po tym, jak zagrożono im śmiercią, przeprowadzając się do wynajętego mieszkania w Islamabadzie. Fatwa została wydana, gdy Khan zaprotestował przeciwko anty-chrześcijańskiej przemocy w Kalapura.
Muzułmańscy ekstremiści, dowiedziawszy się o konwersji Khana, zaatakowali go po raz pierwszy w 2008 roku, zabijając jego trzymiesięczne dziecko, Sana Nasri Khan. Jemu i żonie, Aster Nasri Khan, udało się uciec.
„Podczas ataków na chrześcijańskie kolonie w Kalapura, muzułmańscy mężczyźni po raz kolejny zwrócili uwagę na to, że jestem chrześcijańskim konwertytą, który odrzucił islam, co postrzegane jest przez nich jako upokorzenie islamu” – powiedział Khan.
Podczas ostatniego ataku, Khan doznał również niewielkiego urazu żeber oraz kilku drobnych skaleczeń i siniaków. Powiedział, że muzułmańscy radykałowie obrzucali go kamieniami i cegłami, podczas gdy inni kopali go po brzuchu i klatce piersiowej. Próbowali go również skonwertować, zmuszając do wyrecytowania islamskiego wyznania wiary, ale odmówił.
Poniedziałkowej nocy, w czasie kiedy Khan wyszedł z domu, żeby kupić mleko dla urodzonej 19 lipca córki – nazwanej Sana Nasri Khan, po dziecku zabitym w 2008 roku – pięciu niezidentyfikowanych muzułmańskich ekstremistów zaczęło dobijać się do drzwi jego domu.
„Kiedy moja żona zapytała kim są, odpowiedzieli: 'Dowiedzieliśmy się że znieważyliście islam, wyrzekając się go, dlatego podpalimy wasz dom’” – powiedział Khan. „Gdy żona powiedziała im, że nie ma mnie w domu, zostawili list, w którym grozili podpaleniem mieszkania oraz zabiciem całej mojej rodziny, jeżeli nie wyrzeknę się chrześcijaństwa i nie przyjmę islamu.”
Khan musiał sprzedać część swoich ubrań w lombardzie, aby kupić mleko dla dziecka, ponieważ wspiera finansowo sześć chrześcijańskich rodzin z jego kongregacji, które znalazły się na liście osób do zabicia, sporządzonej przez muzułmańskich ekstremistów. Islamskie bojówki otoczyły kordonem niektóre rejony Kalapury w poszukiwaniu rodzin: Allaha Rakha Masiha, Boota Masiha, Khalida Rehmata, Murada Masih Gilla, Tariqa Murad Gilla i Rashida Masiha.
Aster Nasri Khan, karmiąca swoją 5-miesięczną córkę mieszaniną soli, cukru i wody zamiast mleka, powiedziała że jest gotowa umrzeć z głodu dla Jezusa i Jego kościoła. Zanim jeszcze znaleziono jej pobitego męża, sąsiedzi donieśli, że kilku muzułmańskich mężczyzn zostawiło go nieprzytomnego na poboczu, myśląc że nie żyje.
Arif Masih, z Kościoła Boga Uzdrowiciela w Islamabadzie powiedział, iż doznał szoku, odnajdując Khana nieprzytomnego w kałuży krwi przy drodze. Nie mogąc udać się na policję czy do szpitala w obawie przed oskarżeniem Khana o apostazję przez muzułmanów, Masih zabrał go do prywatnej kliniki dr Naeem Iqbal Masiha. Khan otrzymał tam opiekę medyczną, pozostając nieprzytomnym przez prawie cztery godziny.
Urodzony w muzułmańskiej rodzinie, Khan, dołączył do niefunkcjonującej już grupy islamskich bojówek, Harkat-ul-Mujahideen, znanej później jako Jaish-e-Muhammad, z którą walczył przez osiem i pół roku w Kaszmirze i Afganistanie.
Podczas wojny domowej w Afganistanie w 2000 roku, znalazł na polu walki Nowy Testament. Wyrzucił go natychmiast, ale usłyszał nawracający głos Boga. Kiedy później przyjął Chrystusa, zaczął głosić wiarę i studiować, uzyskując w 2005 roku doktorat z teologii biblijnej w Pundżabskim Seminarium Teologicznym w Kasurze.
Kiedy dowiedział się o nałożonej na niego 25 października fatwie, natychmiast opuścił Gurjat i przeniósł się do Islamabadu. Mieszkał i ukrywał się w Chashmie w pobliżu miasteczka Iqbal, podczas gdy muzułmanie starali się przekupić jego gospodarza, Munira Masiha, żeby wydał im Khana. Młody chrześcijanin, zachowujący anonimowość ze względów bezpieczeństwa, ostrzegł Khana o niebezpieczeństwie 29 października. Doniósł mu, że Munir Masih wydał miejsce jego pobytu Allamie Atta-Ullah Attariemu, członkowi Dawat-e-Islami.
Khan powiedział, iż ukrywając zagrożenie w tajemnicy przed chrześcijańskimi przyjaciółmi, obmyślił plan ukrycia swojej rodziny w Bara Koh, małym miasteczku pod Islamabadem.
„Jednak ze względu na to, że oddałem wszystko, by pomóc chrześcijanom w Kalapurze, zostałem bez grosza i nie byłem w stanie wynająć domu i przenieść rodziny” – powiedział.(ziu)
Tłum.: Churchill
Na podst.: http://www.compassdirect.org/english/country/pakistan/28141/
Udostępnij na
