Kto mieczem “de iure” wojuje

Burak Bekdil

Islamiści często — ale nie zawsze — występują w dwóch odmianach: ci, którzy obetną głowę niewiernemu, wytną jego serce i zjedzą je przed kamerą, jak „bojownik o wolność” w Syrii; i ci, którzy mają te same uczucia i cele, ale dążą sprytniejszymi metodami „de iure” do zislamizowania całego świata, włącznie z „gorszymi” muzułmanami. Najbardziej preferowaną metodą de iure jest metoda większościowa.

Turcja jest najlepszym na świecie przykładem, jak chytrze działają sprytniejsi islamiści — i jak bardzo de iure!

15 kwietnia 2013 r. światowej sławy pianista turecki Fazil Say został skazany na 10 miesięcy więzienia w zawieszeniu za przekazanie na Twitterze słów, uznanych przez niektórych muzułmanów, wszystkich islamistów i „niezależnych” sędziów za obraźliwe dla muzułmanów i ich wiary.

Kilka dni temu turecko-ormiański lingwista i były publicysta Sevan Nişanyan został skazany na 13 miesięcy więzienia (bez zawieszenia) za rzekome bluźnierstwo przeciwko muzułmanom w komentarzu na swoim blogu.

Skazanie pana Nişanyana w stylu Hranta Dinka [ 1 ] zdarzyło się tego samego dnia, w którym komisja parlamentarna z większością głosów posłów z rządzącej partii Prawo i Sprawiedliwość (AKP) uchwaliła nowe restrykcje sprzedaży i konsumpcji alkoholu, napoju nemezis islamistów.

Gdy piszę ten felieton, prawniczka i działaczka praw człowieka Canan Arin oczekuje na proces, który może zakończyć się dla niej karą pięciu lat więzienia, ponieważ przemawiając na konferencji o „nieletnich pannach młodych” skrytykowała Proroka Mahometa za poślubienie dziewięciolatki oraz prezydenta Abdullaha Güla za poślubienie piętnastolatki. Pani Arin została oskarżona o „uwłaczanie wartościom przyjętym przez całe społeczeństwo lub jego część” i za „obrazę prezydenta”.

Jak na ironię ten proces odbywa się w kraju, którego rząd — w warstwie retorycznej — prowadzi kampanię przeciwko nieletnim pannom młodym. Turcja wygląda na zagubioną duszę: poślubienie 15-letniej dziewczynki jest normalne, ale rząd walczy z małżeństwami nieletnich, zaś działaczka, która krytykuje małżeństwa dzieci stoi przed perspektywą wyroku w postaci pięciu lat w więzieniu!

Na szczęście krytykowanie gwałtów lub molestowania seksualnego nie weszły jeszcze do katalogu przestępstw pod nagłówkiem „uwłaczanie wartościom przyjętym przez całe społeczeństwo lub jego część”, bo statystyki przestępstw w Turcji pokazują, że pokaźna liczba Turków przyjęła obie te wartości.

Zaledwie na kilka tygodni przed napływem „wiadomości halal z sal sądowych”, socjolog turecki przyrównał ateizm do autyzmu, nie dlatego, że oba słowa zaczynają się na „a” i kończą na „zm”, ale ponieważ wierzy, że dzieci z autyzmem nie mogą pójść do nieba. Ten profesor, który zbiegiem okoliczności, jest przewodniczącym stowarzyszenia, które powinno dostarczać opieki i edukacji dzieciom z autyzmem, dumnie ogłosił także swoje plany dostarczania terapii dzieciom z autyzmem, „by mogły stać się dziećmi wierzącymi”. W mniej obłąkanym kraju ten socjolog zostałby oczywiście zmuszony do poddania się terapii, „by mógł stać się mniej obłąkanym uczonym” — jeśli nie zostałby aresztowany za znęcanie się nad dziećmi.

Trzy dni temu zaś Mahmut Macit, wysoki rangą członek zarządu miejskiego AKP w Ankarze, zagrzmiał przeciwko obrazie wiernych w tweecie, który brzmiał:

„Krew się we mnie gotuje, kiedy tchórzliwi psychopaci, udający, że są ateistami, wyklinają moją religię. Należy unicestwić te zgwałcone typy”.

Pan Macit należy prawdopodobnie do trzeciej kategorii islamistów: tych islamistów, którzy oficjalnie należą do drugiej kategorii, ale nie potrafią ukrywać swoich prawdziwych uczuć, plasujących ich w pierwszej kategorii.

Możecie nie lubić pana Macita lub potępić go za wypowiedzi, o których żaden prokurator nie pomyśli, że „uwłaczają wartościom przyjętym przez całe społeczeństwo lub jego część”. Musicie jednak przynajmniej podziękować mu za uczciwość, podczas gdy jego koledzy z drugiej kategorii chwalą go po cichu, potępiając publicznie.

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Artykuł ukazał się na racjonalista.pl

Oryginał: Living by the de jure sword , Hurriyet Daily News, 24 maja 2013

[ 1 ] Hrant Dink był tureckim Ormianinem, dziennikarzem i publicystą, skazanym na więzienie za obrazę tożsamości tureckiej i zamordowany w 2007 r. przez tureckiego nacjonalistę.

Udostępnij na
Video signVideo signVideo signVideo sign