Katie Yoder
Okazuje się, że nawet dziennikarze największych gazet nie potrafią połączyć ze sobą oczywistych faktów – związku islamu i terroryzmu.
W Nairobi w Kenii dżihadyści zajęli ekskluzywne centrum handlowe i wymordowali niemuzułmanów. W tym samym tygodniu w Pakistanie islamscy zamachowcy samobójcy wysadzili chrześcijański kościół.
W poniedziałek 23 września, w doniesieniach na temat obu zamachów 90% z dziesięciu najczęściej czytanych artykułów w USA nie wspomina ani o islamie, ani o muzułmanach. „New York Daily News” nie opublikował nawet wzmianki o ostatnich islamskich atakach terrorystycznych. Oto nasze wybitne dziennikarstwo.
Artykuł w “The Wall Street Journal” (WSJ) autorstwa Heidi Vogt, pod tytułem “Zamach na centrum handlowe szokuje Kenię”, mówi o ataku “terrorystycznym” dokonanym przez uzbrojonych bojowników. W krótkim materiale o ataku na kościół w Pakistanie gazeta wskazuje jako winnych grupę powiązaną z talibami.
Druga najbardziej poczytna gazeta, plasująca się zaraz po WSJ, „The New York Yimes” opublikowała materiał Nicholasa Kulisha, Marka Mazzetti i Erica Schmitta pt. “Rzeź w centrum handlowym dowodzi siły terrorystów”. Można śmiało o powiedzieć, że NYT użył do opisania agresorów wszystkich przymiotników, tylko nie tych związanych z islamem. Dżihadyści zostali przedstawieni jako „agresywny zbrojny ruch polityczny powiązany z Al-Kaidą i Boko Haram, znany jako Shabaab”.
Jedynie „USA Today” (trzeci najczęściej czytany dziennik) przełamał tabu i przyznał, że to właśnie islamiści są odpowiedzialni za zamachy z Kenii i Pakistanu. Wyróżniony dużą czcionką tytuł materiału to “Kolejne ataki terrorystyczne: islamiści mordują w Kenii i Pakistanie”. W materiale Jim Michaels i William W. Welch ze szczegółami opisują krawe ataki islamskich ekstremistów. Jeśli chodzi o Pakistan, reporterzy nazwali zamach przeprowadzony przez dwóch samobójców „najkrwawszym atakiem na mniejszość chrześcijańską”. Artykułowi towarzyszyło zdjęcie przedstawiające krewną zamordowanych ofiar.
Na stronie głównej „New York Post” znajdziemy tytuł „Krwawy napad” i krótką informację, „że kenijscy żołnierze zaatakowali galerię handlową i uratowali większość zakładników”. W niedzielnym wydaniu zamieszczono zdjęcie kobiety uciekającej z dzieckiem w ramionach. Tytuł powielonego również na stronie internetowej artykułu to „Terrorystyczna masakra w Kenii”. Dopiero w tekście znalazł się fragment, który nazywa sprawców ataku islamskimi rebeliantami z „powązanej z Al-Kaidą organizacji Shabaab”.
Ze strony internetowej „Chicago Sun-Times” dowiadujemy się, że – jak donosi Associated Press – “Dwóch bojowników zginęło w ataku na cenrum handlowe”. Reporterzy Jason Straziuso i Tom Odula odnotowują, że “dwóch islamskich ekstremistów zostało zabitych”.
Ofiary muzułańskiego zamachu terrorystycznego w Kenii
„The Washington Post” na stronie głównej donosi, że “Kenijskie siły zbrojne wkroczyły na teren centrum handlowego, odbijając wielu zakładników”. W tekście Sudarsan Raghavan i Greg Miller donoszą o ataku “islamskich bojowników” powiązanych z Al-Shabaab i Al-Kaidą. W kwestii ataków w Pakistanie, „Washington Post” podaje, że zamachowcy samobójcy zamordowali tłum ludzi przed świątynią chrześcijańską.
Reszta dzienników bezwstydnie zaciemniła rolę islamskich powiązań zamachowców. W artykule pt. “Kenia walczy z terrorystami w oblężonym centrum handlowym” na łamach „The Los Angeles Times” Nicholas Soi i Robyn Dixon wymieniają „somalijskich bojowników”. „The Denver Post” w artykule związanego z „Washington Post” Sudarsana Raghavana opisuje zamachowców z Nairobi jako “somalijskich bojowników”, a tych z Pakistanu nazywa ogólnie „zamachowcami”. W artykule ze strony głównej, „Siły bezpieczeństwa rozpoczynają szturm na centrum handlowe”, „Chicago Tribune” również wspomina o „somalijskich bojownikach”
I ostatni, najbardziej chyba oburzający przypadek. „New York Daily News” nawet nie wspomniał o żadnym z ataków uważając, że relacja z rozdania nagród Emmy i informacje na temat baseballu bardziej zasługują na uwagę.
Tłumaczenie GB
—————————————
NewsBusters jest portalem zajmującym się obserwacją i analizą mediów pod kątem tendencyjności i stronniczości. Należy do konserwatywnego think-tanku Media Research Center.
Udostępnij na
