Z satysfakcją informujemy, że numer 2 naszego drukowanego magazynu jest już do kupienia w Empikach w całym kraju oraz można składać zamówienia przez naszą stronę.
Nasi stali czytelnicy i wszyscy, którzy śledzą naszą działalność społeczną, mogą być zdziwieni tematem, któremu postanowiliśmy się bliżej przyjrzeć. Mimo programowego przywiązania do wartości humanizmu laickiego oraz głębokiego dystansu wobec wszelkich religii razem z ich dogmatami i prawdami objawionymi, zdecydowaliśmy się poruszyć temat prześladowania chrześcijan.
Z prawdziwą zgrozą śledzimy losy chrześcijan w krajach muzułmańskich. Jeden z moich przyjaciół, który jako orientalista zajmuje się losami chrześcijan na Bliskim Wschodzie, z gorzką ironią powiedział: „Niedługo będę mógł opisywać jedynie historię chrześcijan na terenach ogarniętych przez islam”.
Obserwując z bliska działania polskich mediów trudno oprzeć się wrażeniu, że o religijnych aktach nienawiści, których ofiarami padają chrześcijanie, informują rzetelnie tylko media o profilu wyraźnie katolickim. Skala zjawiska przybrała jednak tak przerażające rozmiary, że pomijanie tej sprawy milczeniem lub spychanie jej do wyznaniowej niszy, byłoby aktem moralnej małości. Prześladowania religijne, szykany, a nierzadko i zbiorowe lincze, czy zabójstwa dokonywane na katolikach czy protestantach muszą budzić sprzeciw z punktu widzenia uniwersalizmu praw człowieka lub, mówiąc mniej wzniośle, z powodu zwykłej ludzkiej przyzwoitości. Piszemy o prześladowaniach chrześcijan nie dlatego, że sami wyznajemy jakąś wiarę, ale dlatego, że patrząc globalnie, to właśnie chrześcijanie stają się najbardziej dyskryminowaną grupą wyznaniową.
Los chrześcijan w krajach muzułmańskich odsłania także tę prawdę o islamie, której apologeci religii Mahometa nie chcą widzieć. W obliczu ofiar religijnej nietolerancji islamu trudno odpowiedzialnie mówić o „religii tolerancji, miłości i pokoju”.
Piotr Ślusarczyk
Udostępnij na
